ZoRo - 12 Luty 2013, 09:33 Temat postu: ..na drodze po której idę...pojawią się pierwsze pierwiosnki O.Zygmuncie, w tych trzech werszach wyrazona jest Twoja Droga, Twoja Prawda, Twoja Wiara - Twoje Zycie...To, co w nich jest zawarte jest tak swieze, tak zywe - widze Cie i dziekuje za szczerosc, ktorą chyba tylko Poezją mozna sie odwazyc wypowiedziec... Nadzieja i wiara już niedługo na drodze po której idę wyschłej na piasek stwardniałej na kamień pojawią się pierwsze pierwiosnki już się pojawił pierwiosnek obrączki na serdecznym palcu mojej prawej ręki bez niego droga pozbawiona by była zasadniczej treści Nawrócenie niespodziewanie to przyszło na mnie zupełnie niezasłużenie u kresu pielgrzymki do suchych potoków zniechęcenia pod upalnym niebem przegranej ogromnej samotnie skromnie jak kępa górskich kwiatów jak bukiet ożywczych spojrzeń milczeniem rąk po których pływają łabędzie tajemnych przyrzeczeń dotykiem stągwi pełnej wina przemienienia płaczem i chlebem po długiej rozłące płaczem i śmiechem ziemią i niebem jesteś dla mnie jestem dla Ciebie Nie nadeszłym nadejściem zbyt drogi mi jesteś abym tandetnie składał ręce w prośbie albo podzięce zbyt stare to szczęście abym w pół drogi na Kalwarię nagle miał zawrócić bo Ciebie nie ma wszędzie mi jesteś nie nadeszłym nadejściem do którego umieram coraz częściej i teraz też Wiersze Ojca Zygmunta Kwiatkowskiego Abuna Zygmunt - 13 Luty 2013, 06:25 Dzisiaj Zosiu "Wiare i nadzieje" zatytulowalbym : "Juz niedlugo" i wiersz ten brzmialby nastepujaco : Juz niedlugo droga po ktorej ide sie przemieni Pustynny piasek sie zazieleni Na twardej skalistej ziemi Pojawil sie juz pierwszy pierwiosnek Jak pierscionek Na serdecznym palcu Mojej prawej reki Nie bardzo przypominam sobie na ktora reke zaklada sie zareczynowy pierscionek ? Jezli nie na prawa, to trzeba w wierszu to zmienic. Abuna Zygmunt - 13 Luty 2013, 06:29 W tym (ponizej) wierszu tez zrobilbym jedna zmiane ktora zaznaczam wytluszczonym drukiem. Nie nadeszłym nadejściem zbyt drogi mi jesteś abym tandetnie składał ręce w prośbie albo podzięce zbyt stare to szczęście abym w pół drogi na Kalwarię nagle miał zawrócić bo nie widac Cie na zakrecie wszędzie mi jesteś nie nadeszłym nadejściem do którego umieram coraz częściej z |
