ZoRo - 2 Marzec 2013, 17:44 Temat postu: ...próbowałem ją schwytać...dla siebie zatrzymać Juz sie dobrze czuję; już Dobry Duch mnie natchnął, bym spotkała w Poezji Abuny, miłosci pełne, kojące milczenie...Zeby go nie przegadac, tłumię wlasne gadulstwo - niech mówią piękne, już trochę wiosną trącące, Zygmuntowskie wiersze... milczenie jak śnieg topniejąc przemienia się w wodę jak ziemia w rolę – gdy ziarno w nią wpada jak sen w przebudzenie a spotkanie oczu w rozmowę tak moje milczenie – w Ciebie mój Boże Miłość nie powinno nikogo gorszyć że wciąż o nią pytam jak dla nikogo nie powinno być dziwnym bez kwestionowania należnego nam wszystkim prawa do życia że serce wciąż bije i że człowiek oddycha próbowałem ją schwytać ukryć w cichym schowku dla siebie zatrzymać ale wymykała się za każdym razem nie przestając pytać o mnie Miłość mój Boże miłość mój Boże porównać można do krystalicznie czystej wody po której pływają białe łabędzie najprawdziwszego pojednania i najprawdziwszej zgody a jednocześnie żeby porównaniu nie brakło dynamiki trzeba w nie wkomponować radosne rżenie dzikich koni w stadnej podzięce za stepową wolność i stepową przestrzeń |
