ZoRo - 21 GrudzieĹ 2015, 16:33 Temat postu: Dziecko jest chodzącym cudem, jedynym, wyjątkowym i... http://www.goldenline.pl/...apionym,551490/ Temat: Dziecko jest chodzącym cudem, jedynym, wyjątkowym i... Karol Wojtyła Dzieci Dorastają znienacka przez miłość i potem tak nagle dorośli trzymając się za ręce wędrują w wielkim tłumie – (serca schwytane jak ptaki, profile wrastają w ziemię a w półmrok). Wiem, że w ich sercach bije tętno całej ludzkości. Trzymając się za ręce, usiedli cicho nad brzegiem. Pień drzewa i ziemia w księżycu: niedoszeptany tli trójkąt. Mgły nie dźwignęły się jeszcze. Serca dzieci wyrastają nad rzekę. Czy zawsze tak będzie – pytam – gdy wstaną stąd i pójdą? Albo też jeszcze indziej: kielich światła nachylony wśród roślin odsłania w każdej z nich jakieś przedtem nieznane dno. Tego co w Was się zaczęło czy potraficie nie popsuć, czy będziecie zawsze oddzielać dobro i zło? Wiersz, który usłyszałam po raz pierwszy jakieś 10 lat temu. To on był tym pierwszym impulsem, który mnie zainspirował do podjęcia starań i całego cyklu "morderczej" pracy nad nadaniem mojemu przedszkolu nazwy "Pod Słoneczkiem". Do dziś uznaję go za najpiękniejszy wiersz o dziecku, jaki kiedykolwiek napisano... DAJCIE DZIECIOM SŁOŃCE Kiedy dziecko śpiewa – śpiewa cały świat. Cały świat piosenką jest, śpiewa kot i śpiewa pies, ptak na niebie, wiatr na drzewie, świerszcz na łące… Nawet kiedy pada deszcz, to ten deszczyk śpiewa też, że po deszczu, że po deszczu będzie słońce. Kiedy dziecko tańczy – tańczy cały świat. Z rudym kundlem czarny kot, drzewa z niebem, z ziemią płot, ptak z obłokiem, wiatr z motylem, świerszcz na łące… Cały świat ma tyle lat, ile dzieci mają lat, te dzieciaki, co do tańca wzięły słońce. Kiedy dziecko płacze – płacze cały świat. Kot ma oczy pełne łez, na podwórku płacze pies, wiatr w kominie, mysz pod miotłą, świerszcz na łące. O, jak słono od tych łez, nawet cukier słony jest, o, jak ciemno, o jak zimno – gdzie jest słońce? Dajcie dzieciom słońce, żeby łez nie było, Dajcie dzieciom słońce, dajcie dzieciom miłość. Dajcie dzieciom słońce, całe słońce z nieba, Żeby mogły tańczyć, mogły śpiewać. Dora Gabe* Radość Z piętra nade mną sypią się kroczki: przeszło dziecko. O ty, radości, co rozdzwaniasz kryształy mojego świecznika, że z każdym krokiem nowy ptak w nim śpiewa! Zamilknijcie na półkach moje książki, ukryjcie w sobie mądrość i wy, rękopisy i listy w archiwach, przyciszcie swój głos: dziecko się narodziło między nami i już stąpa pierwszymi kroczkami, i śpiewa pieśnią słowika w kryształach mego świecznika. Nie wierzycie? Wstydźcie się swej niewiary, serce wierzy, niechaj ono gada! tłum. z bułgarskiego Anna Kamieńska Jadwiga Zaliszewska Tym, co nie dowiedzą się, jak to jest, że trzeba pisać taki wiersz... NIENARODZONYM Błogosławieni nie urodzeni i bez wątpliwych szans na zaistnienie spokojny ich wzrok bo nigdy nie dostrzeże okrutnych widoków – niewiniątek rzezi błyskawicy spojrzeń jak rozżarzonym prętem wypalają znamię nienawiści ale i sami także gromami nie będą ciskać obcy będzie im dźwięk wystrzelanych rakiet i krzyk matek błagających o litość dla swych dzieci ale i sami w konwulsjach nie będą jęczeć i nigdy nie pozostaną niecnych czynów wylęknionymi świadkami którym strach knebluje usta na wieczność ale i sami zbrodni nie popełnią na pewno nigdy nie doznają upokorzeń zazdrości obłudy lecz i sami jako ich obiekt nie posłużą pozostaną na zawsze potencjalni antycypowani kreowani na takich co mieli wszystko zmienić |
