Abuna Zygmunt - 19 Czerwiec 2013, 09:54 Temat postu: Magis, czyli miluj i rob co chcesz Magis, czyli miluj i rob co chcesz Powtarzane jest przez wieki slynne powiedzenie sw.Augustyna: miluj i rob co chcesz”, powtarzane z pewnym niepokojem, zeby nie stalo sie ono efektowna formula prowokujaca do przyjecia i usprawiedliwienia relatywizmu moralnego i nie otwarlo szeroko bramy rozpasania moralnego. Niebezpieczenstwo bierze sie stad, ze nie wszystko co dzis nazywa sie miloscia jest ta miloscia o ktora chodzi sw. Augustynowi - nie wszystko jest miloscia ewangeliczna,a jak wiadomo, najwiekszym zagrozeniem dla kazdej prawdziwej cnoty sa jej falszywe podrobki, ktore te cnote osmieszaja, dwaluuja i od niej odstreczaja zdrowo myslacych ludzi. „Magis” stanowi jedno z szacownych hasel, wchodzacych w sklad patrymonium duchowosci ignacjanskiej ale ono rowniez powinno byc wlasciwie rozumiane. „Magis” , czyli wiecej, albo „zawsze wiecej” ma na uwadze to aby nie osiasc na laurach i jezeli zrobilo sie wiele, to i tak nie zrobilo sie wszystkiego, bo mozna zawsze zrobic jeszcze wiecej, pojsc dalej, jeszcze bardziej w glab...milosci, bo tylko wowczas wszelkie dzialanie ma pelny, ewangeliczny sens. Nie jest dobrze, jezeli „magis” odrywa sie od jego duchowego substratu, to jest od milosci Boga i blizniego, gdyz wypacza wowczas swoj sens i przyjmuje na przyklad postac gwiazdorstwa, szukania osobistej slawy lub pogonia za ilosciowym sukcesem .Magis ma sens, gdy wyraza sluzbe Chrystusowi, w pokorze prawdziwego posluszenstwa, ubostwa i czystosci. Ma sens, jezeli nie jest indywidualizmem, ale wspolpraca w pelnieniu misji i w strukturze kosciola. Sadze, ze podobnie nalezy rozumiec wezwanie sw. Pawla aby „hojnie siac, bo wowczas hojnie tez bedzie sie zbierac” , oraz ze „ radosnego dawce miluje Bog” (2 Kor 9,6-11). Chodzi bowiem nie tylko o siew i nie tylko o to aby obsiac jak najwiekszy aeral, ale o zasiew uczyniony dobrym ziarnem, inaczej plony beda liche, nawet jesli ilosciowo bylyby gigantyczne. Podobnie, jesli chodzi o „radosne dawanie” , chodzi o to aby to byl dar serca, bo tylko taki dar jest godny Boga, wyraza bowiem milosc, a na tym przeciez Bogu zalezy. Ten sam sens posiada Mateuszowa przestroga, aby modlitwa, jalomuzna i post nie byly czczym spektaklem, obliczonym na zyskanie poklasku u ludzi, ale aby byly adresowane do Boga i czynione na Jego czesc .( Mt 6,1-6.16-18) Dorota Halasa - 19 Czerwiec 2013, 11:34 Aby i sianie i modlitwa były szczere a nie nastawione na poklask Alina - 19 Czerwiec 2013, 12:03 Oczywiście nie mówię z własnego doświadczenia, raczej to przeczuwam, choć wydaje mi się, że wiem to na pewno- Prawdziwa "przygoda" wiary, pełnia za którą tęsknimy, doświadczenie obfitości Miłości i Łaski- rozpoczyna się po radosnym oddaniu wszystkiego. Bramą dla tego oddania są dla mnie wypowiedziane z głębi serca znane słowa św. Ignacego/choć oczywiście każdy może mieć swoje słowa/: Panie, zabierz i przyjmij całą wolność moją, pamięć mą i rozum i wolę mą całą...wszystko cokolwiek mam i posiadam... Wciąż jednak jest we mnie pytanie - jak to przełożyć na konkret codzienności, jak tym żyć? Dorota Halasa - 19 Czerwiec 2013, 12:20 Dzieki Alino, ze przypomnialas zawierzenie sie Sw. Ignacego. Bardzo jest to piekne zawierzenie. Podobnie Niepokalanej zawierzyl sie Sw. Maksymilian Kolbe, ktory zostawil tutaj bardzo duze dzielo w Japonii w Nagasaki JurekS - 19 Czerwiec 2013, 13:27 Coraz bardziej odkrywam to ignacjańskie magis nie tylko w kategoriach ilości, np czasu poświęcanego na konkretne zaangażowania (chociaż to też ważne), ale w kategoriach jakości. Myślę o tym w kontekście mojej codziennej modlitwy "Kontemplacji dla uzyskania miłości" , której fragment przytoczyła Alina. Modlitwa, której kiedyś nie miałem odwagi wypowiadać, ale dzisiaj też wiem, że ta moja wolność, pamięć, rozum i wola same się nie odbiorą. Ja muszę to dać. Pan Jezus na siłę mi tego nie zabierze. Więc przyglądam się na ile jedną ręką daję, a na ile drugą przytrzymuję. :) |
