ZoRo - 11 WrzesieĹ 2013, 07:01 Temat postu: ...dzieląc się chlebem, ciepłym jeszcze od Jego dłoni... Czesto patrze na tlum z podziwem dla Stwórcy, ze kazdego z tych ludzi przyprowadził do życia w taki sam sposób - z embrionu, z ciała kobiety, z pierwszego krzyku - że juz na świecie...To byłby niewybaczalny gest Boga, gdyby stworzył tylko na chwilę, tylko dla żartu, bez nadziei życia po życiu...Bóg tak kocha, ze stworzyłby Niebo specjalnie dla mnie, gdyby wcześniej tego nie uczynił...Gdyby stworzyl tylko stokrotke i mnie - juz mialabym go za co wielbic i podziwiać... To tak, o wschodzie słońca, tymi kilkoma myślami przy pięknym wierszu Abuny, zapragnełam sie z Wami, Kochani, przywitać... jestem człowiekiem poznałem chyba wszystkie nadzieje wszystkim zwątpieniom przetarłem drogi życie jest ościeniem w żywym miąższu ciała bólem myśli po męce bezsennych nocy chronicznym schorzeniem pragnienia i woli nieuleczalnym szaleństwem kompleksem wstydem zaparciem się Piotra jawnym albo utajonym łzami Magdaleny zdziwionymi oczami Golgoty broczącej krwią Mistrza z Nazaretu tępym uśmiechem tego który Go ucałował dla pieniędzy tłumem ogłupionym feerią sloganów zadowolonymi twarzami propagandystów grobową ciszą wieczernika zamkniętego na cztery spusty uciekającymi do Emaus zatrzymanymi w połowie drogi odnalezionymi na rozdrożach zwątpienia uleczonymi od złych myśli wyprowadzonymi z grobu nareszcie gotowymi do drogi rozumiejącymi pokój który nie z tej ziemi pochodzi dzieląc się chlebem ciepłym jeszcze od Jego dłoni Wiersz X.Zygmunta Kwiatkowskiego Abuna Zygmunt - 11 WrzesieĹ 2013, 08:13 Dzien dobry Zosiu ! Przesylam ci stokrotke ! Wiem, ze sie za mnie modlisz i twoja modlitwa pojedzie ze mna do Bialej Podlaskiej. Z Bogiem |
