ZoRo - 16 Luty 2014, 16:07 Temat postu: ...na cóż by było stworzone przez Ciebie piękno, mój Boże.. Troszke slonca bylo dzis przed poludniem i ono rozwialo na chwile melancholie spowodowana nieobecnoscia w DOMu, Abuny...Chyba u nich - w Malborku, znow wiatr byl przeciwny falom netowym...Ale są! - są pełne piekna i zawsze świeżych odkryc, wiersze pisane do OJCA przez Ojca...i do nas, prawda? Z daleka chciałbym się pozbyć Boże ciasnej łupiny materii która krępuje mojego ducha i przedrzeć się przez nią do Ciebie by po jasnych przestrzeniach nieba jak młody źrebak pobrykać tylko spraw proszę i niech nie przysłoni tej prawdy żadna wątpliwość że o ciało proszę również - a nie tylko o miłość inaczej jaki sens miałoby umieranie i jaki sens obietnica nowego życia gdyby bez ciała miał wziąć udział w godach Baranka i uczcie zbawienia gdybym wody z Twoich źródeł nie mógł się napić do syta owoców z drzew Twojego ogrodu nie wolno byłoby mi zrywać wejść do jeziora albo do morza i popływać na cóż by było stworzone przez Ciebie piękno, mój Boże gdyby nie wolno mi było się go dotknąć a tylko z daleka miałbym je prawo podziwiać Pryncypia nadszedł czas aby wreszcie wam napisać o pryncypiach życia zanim czas zredukuje je do retorycznych pytań na rześkość poranka na słoneczność południa na senność nocy i czujność księżyca zaklinam was nie lekceważcie życia Wniebowzięcie modlitwy wali się na mnie szczęście jak lawina jasnymi strugami uniesień jakbym już materialnego ciała nie miał a tylko z trudem oddychającą duszę mijamy razem ja i trzymająca mnie za rękę radość jakieś wody śpiewne pełne tęczowego migotania ryb szybujemy jak ptaki w przestworzach I taka jest w nas wyraźna muzyka Boża że aniołowie poprzerywali swoje codzienne zajęcia aby ze czcią fetować I bardzo serdecznie wniebowzięcie modlitwy która wstąpiła we mnie Wiersze O.Zygmunta Kwiatkowskiego |
