ZoRo - 20 Luty 2014, 12:49 Temat postu: ...pomiędzy wszystkimi urokami nieba i bólami ziemi... Moze Ktos mi odpowie - czy zakwitly juz przebisniegi? O, jest pomysl - wybiore sie do Ogrodu Botanicznego...A na razie, w DOMu - niech zakwitnie Poezją ŻYCIE... Egocentryk nic nie mam na swoją obronę nawet ochoty do niej ciągle uciekam przed czymś ciągle za czymś gonię ciągle jestem nieobecny utopiony w sobie Jesteś moim Bogiem Jesteś moim Bogiem bo sięgasz głębiej we mnie aniżeli wszystkie moje pytania i wszystkie uzyskiwane na nie odpowiedzi Bo znasz moje myśli - a gdy ze snów się zwierzam Ty dla nich jesteś łagodny i bliski Gdy nie mogę spać – Ty czuwasz ze mną nie gniewasz się na moją bezsenność ani się nią nie niecierpliwisz. Dając - nie szukasz własnych korzyści. Nigdy mnie siłą przy sobie nie trzymasz gdy się upieram - pozwalasz mi odejść czekając aż powrócę Innego Boga, poza Tobą nie ma. Bo nie ma dwóch Miłości Jak oddech Boży tę falę w siebie przyjąć po macierzyńsku ciepłą, dobrą, miłą płynąć nią jak arką Noego do tęczowej bramy nowych przymierzy pomiędzy wszystkimi urokami nieba i bólami ziemi przemienionymi rękami rozkrzyżowanymi na wszystkie cztery strony miłości w rajski ogród spotkania pomiędzy Zawsze Młodym Bogiem a tymi którzy z martwej gliny stali się prawdziwymi ludźmi dzięki cudownej fali zbawienia którą w siebie wchłonęli jak oddech Boży Wiersze O.Zygmunta Kwiatkowskiego barmal - 20 Luty 2014, 21:43 Tak Zosiu-u nas przebiśniegi i krokusy pokazały swoje główki. ZoRo - 20 Luty 2014, 22:04 Byc odwaznym, pieknym, niewinnym jak śnieżyczki przebijajace snieg... Dziekuje, Basiu za nadanie sygnału od bliskiej juz wiosny...Szczesc nam, Boze! ZoRo barmal - 21 Luty 2014, 07:24 Cieszę się Zosiu!!! |
