ZoRo - 10 Listopad 2014, 19:05 Temat postu: Ojczyzna moja to teciche polaKtóre od wieków zdeptałaniewola POEZJA - PATRIOTYCZNA Tęskno mi Panie Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie Dla darów Nieba.... Tęskno mi, Panie... Do kraju tego, gdzie winą jest dużą Popsować gniazdo na gruszy bocianie, Bo wszystkim służą... Tęskno mi, Panie... Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony Są, jak odwieczne Chrystusa wyznanie, "Bądź pochwalony!" Tęskno mi, Panie... Tęskno mi jeszcze i do rzeczy innej, Której już nie wiem, gdzie leży mieszkanie, Równie niewinnej... Tęskno mi, Panie... Do bez-tęsknoty i do bez-myślenia, Do tych, co mają tak za tak - nie za nie, Bez światło-cienia... Tęskno mi, Panie... MARIA KONOPNICKA OJCZYZNA Ojczyzna moja - to ta ziemia droga, Gdziem ujrzał słońce i gdziem poznał Boga, Gdzie ojciec, bracia i gdzie matka miła W polskiej mnie mowie pacierza uczyła. Ojczyzna moja - to wioski i miasta, Wśród pól lechickich sadzone od Piasta; To rzeki, lasy, kwietne niwy, łąki, Gdzie pieśń nadziei śpiewają skowronki. Ojczyzna moja - to praojców sława, Szczerbiec Chrobrego, cecorska buława, To duch rycerski, szlachetny a męski, To nasze wielkie zwycięstwa i klęski. Ojczyzna moja - to te ciche pola, Które od wieków zdeptała niewola, To te kurhany, te smętne mogiły - Co jej swobody obrońców przykryły. Ojczyzna moja - to ten duch narodu, Co żyje cudem wśród głodu i chłodu, To ta nadzieja, co się w sercach kwieci, Pracą u ojców, a piosnką u dzieci! Tuwim Julian Ojczyzna Ojczyzną moją jest Bóg, Duch, Syn i Ojciec wszechświata. Na kazdej z moich dróg Ku Niemu dusza ulata. Ojczyzną moją jest łan, Łan Polski, prostej, serdecznej, Niech mi pozwoli Pan W nim znaleźć spoczynek wieczny. Ojczyzną moją jest dom, Kochany dom rodzicielski, Przytułek cichym snom Młodości sielskiej-anielskiej. Patrzę, strudzony śród dróg, W oczu twych błękit przeczysty, I jest w nim wszystko: i Bóg I Polska i dom ojczysty. http://www.skawa.9com.pl/...70&limitstart=3 Dorota Halasa - 11 Listopad 2014, 10:21 Z okazji Swieta Niepodleglosci zycze wszystkim wszelkich blogoslawienstw Bozych. Zeby Pan Bog nam blogoslawil Z Bogiem barmal - 11 Listopad 2014, 19:05 Żeby nasza Ojczyzna rosła w siłę a ludziom żyło się dostatniej-żeby tu było pięknie dla wszystkich-Daj Boże. Abuna Zygmunt - 12 Listopad 2014, 10:13 Podoba mi sie bardzo wiersz Tuwima. Znow trafilas w dziesiatke ZoRo i wcale o tym nie wiesz. Nie mialem pojecia, ze Tuwim pisal takie teksty o Polsce- Ojczyznie, Polsce -domu, ze tak wazna byla dla niego Trojca Swieta ! Uratowalas sw. Marcina, oraz dla mnie jakos uratowalas Tuwima ! Bog ci zaplac za dobra robote ! Dorota Halasa - 12 Listopad 2014, 13:25 Piekne wiersze Zoro. Bog zaplac. Pozwalam sobie przekopiowac. Wiersz Tuwima jest wrecz wierszem domowym. Tym bardziej, ze przeciez Tuwim byl Polakiem calkowicie z wyboru. Dodam jeszcze poczatek tekstu wspolbrata Abuny O. Dariusza Kowalczyka Ojczyzna i patriotyzm Warto powracać do tekstów Jana Pawła II o ojczyźnie i patriotyzmie. Podczas pierwszej swej pielgrzymki do Polski mówił: „Zanim stąd odejdę, proszę was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię Polska, raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością – taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie świętym, abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się, i nie zniechęcili, abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy”. Wezwanie jakże aktualne w roku 2014! Tym bardziej, że dziś rozumienie owego dziedzictwa dzieli Polaków. „Żeby Polska była Polską” – nie tylko nie znaczy dla różnych ludzi tego samego, ale dla niektórych z nie znaczy zgoła nic, albo po prostu irytuje. Jan Paweł II uczył nas i otwarcia i patriotyzmu (umiłowania dużej i małej Ojczyzny) – on Europejczyk, „światowiec”, a zarazem Polak z krwi i kości. Pisał: „W czasie podróży przekonałem się, że z moim doświadczeniem historii ojczyzny, z moim narastającym doświadczeniem wartości narodu nie byłem wcale obcy ludziom, których spotkałem. Wręcz przeciwnie, doświadczenie mojej ojczyzny bardzo mi ułatwiało spotykanie się z ludźmi i narodami na wszystkich kontynentach”....... ...Patriotyzm można – stwierdza Jan Paweł II – wyprowadzić z IV przykazania: Czcij ojca i matkę. Wszak dziedzictwo duchowe, którym jest ojczyzna, dociera do nas przez ojca i matkę. Poprzez rodziców zostajemy zakorzenieni w konkretnej historii, tradycji, języku, w ojczystym krajobrazie. Papież podkreśla, że Ewangelia nadaje nowe znaczenie pojęciu Ojczyzny – Ojcowizna, którą zyskaliśmy dzięki Chrystusowi, oznacza wieczną ojczyznę (niebieską), do której zmierzamy: „Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca”. Dzięki temu otwarciu ojczyzny doczesnej na wieczność, patriotyzm nie staje się szowinizmem, który nie liczy się z prawami innych. Co więcej, perspektywa wiecznej ojczyzny rodzi gotowość służenia ojczyźnie doczesnej. Skoro mam przed sobą wieczność, to nie muszę rozpychać się łokciami i deptać innych w pogoni za własnym sukcesem, ale mogę służyć innym, Ojczyźnie." Ja tez mieszkajac 24 lata na Dalekim Wschodzie stwierdzilam, ze z moim doświadczeniem historii ojczyzny, z moim narastającym doświadczeniem wartości narodu nie byłam wcale obca ludziom, których spotkałam. Wręcz przeciwnie, doświadczenie mojej ojczyzny bardzo mi ułatwiało spotykanie się z ludźmi i narodami na wszystkich kontynentach i nadal mi to umozliwia i ulatwia Z Bogiem |
