nasz DOM

[ZoRo]

Juro, w ¦WIÊTO NIEPOKALANEJ, w ostatnie PO¯EGNANIE Twojej i mojej Kwiatowej Mamy, gar¶æ Twej Poezji rzucê, Abuno...


Prosto z serca

mówiê do Matki cicho
nie chcê by mnie s³ysza³a publika
nic nie mówiê
siedzê i oddycham
znowu w domu
bezpieczny i ca³y
kochaj±cy i kochany

skromnie
z dala od zajad³ej krytyki
i z dala od reklamy
pod±¿am
s³owami prosto z serca
¶cie¿kami Niepokalanej
najkrótsz± drog± do nieba


Ty te¿

Niebiañskie pochodnie proroctw
Znacz± moj± drogê do nieba
Wiary mej nie oddam
Nawet za rado¶ci ogromne
Bo dziêki niej zbawienie
Cicho we mnie dojrzewa i skromnie
A gdy przez mia³ko¶æ czasu siê przebijê
To wówczas ju¿ nie pochodnie
Ale niebo zobaczê ogromne

Gdy przyjdziesz po mnie

Ty te¿ przecie¿ na to czekasz


Postanowienie

odp³ynê ³ódk± moj±
bardzo wcze¶nie rano
cicho
bez po¿egnania
nie czekaj±c na ¶niadanie
odp³ynê
nawet je¶li deszcz bêdzie pada³
nie z³orzecz±c nikomu

mo¿e kto¶ z was zrozumie
co znaczy ³ódka
co deszcz
wczesne rano
brak po¿egnania i brak z³orzeczenia
a przede wszystkim

dlaczego nie ma we mnie ¿alu


wiem

nic nie mów
nie t³umacz
nie trzeba
wiem
jak krople deszczu
spadaj± z nieba
tak ja spadam
do nieba
do nieba