nasz DOM

[ZoRo]

Które z tych wierszy Abuny dla Ciebie, drogi Domowniku, szczegolnie dzis Twoimi sie sta³y?...do nastêpnego, Abunowego Tomiku dojrza³y?...

Obie zgodne

jej zazdro¶æ przemieñ jak wodê w Kanie
niech bêdzie rado¶æ!
Marta niech te¿ u Twoich stóp usi±dzie
Marta i Maria – obie zgodne
ucz±ce siê kochaæ milcz±cym s³uchaniem

jak ¿yæ

za upalne s± te lata mój Bo¿e
na nasze blade cia³a
zbyt s± one egzotyczne
wschodnie

zbyt urwiste
palmowe
krwiste
zbyt du¿o w nich Conrada
i wysp z jego opowiadañ
gdzie na koralowych rafach
rozbijaj± siê nasze ¶mig³e ¿aglowce

ale czy mo¿na ¿yæ bez lata
i nie p³ywaæ ¿aglowcem

Nie zauwa¿yæ

konferencje zjazdy i kongresy
aby móc prawdzie legalnie zaprzeczyæ

prasowe nagonki alerty i kampanie
aby mieæ j± w pogardzie na codzieñ

przemys³ rozrywkowych zamroczeñ i zabawy
¿eby cz³owieka móc zu¿yæ i samotnie zostawiæ

publiczne ceremonie i prywatne maskarady
po to aby tylko nie us³yszeæ i nie zobaczyæ
¿eby siê nie ockn±æ w trakcie zabawy

Po prze¿yciu klêski

sprzysiêg³y siê dzisiaj przeciwko mnie
wszystkie wojny
wszystkie pokoje zosta³y o¶mieszone
sta³em siê dziki bo bezbronny
czeka³em na rozejm
po prze¿yciu klêski
albo na porozumienie pokojowe
dzisiaj jednak wszystko skoñczone
dlaczego ci o tym mówiê
skoro straci³em wszystko nadziejê

Jakby

ile wo³ania zamieszania krzyku
ja³owego be³kotu i panegiryków
ile wyja¶nieñ i sprostowañ gmatwaj±cych sprawê
ile zupe³nie pustych wykrzykników
ile my¶li przeciwko my¶lom
i czynów przeciwko czynom
tak jakby w tej ca³ej wrzawie
rzeczywi¶cie o szczê¶cie cz³owieka chodzi³o

My wszyscy

co widzisz teraz pogrzebañcu
ze swej ¶miertelnej ko³yski
nieobecno¶æ bliskich
obojêtno¶æ tych co po tobie przyszli

ziemia strawi³a twoje cia³o
czas twoje my¶li
prochem siê sta³e¶
a z marmurowej tabliczki
twojego grobu
odpadaæ zaczynaj± litery i cyfry
wkrótce bêdziesz bez imienia i bez ojczyzny
czysty sen Wiecznego Optymisty

my wszyscy

Powo³anie

doszed³em do ¼ród³a
chcê ugasiæ pragnienie
przed oczami mam
jakie¶ czarne korzenie drzewa
powyginane na ró¿ne strony
jakie¶ wilgotne bluszcze
pn±ce siê do nieba
s³oneczne promienie
zmieszane ze szmerem strumyka
wtem
nagle
ol¶nienie
i wiem ¿e ¿yciem
bêdzie trzeba zap³aciæ
za jego spe³nienie

Wiersze O.Zygmunta Kwiatkowskiego

[ElzbietaS]

Powo³anie

doszed³em do ¼ród³a
chcê ugasiæ pragnienie
przed oczami mam
jakie¶ czarne korzenie drzewa
powyginane na ró¿ne strony
jakie¶ wilgotne bluszcze
pn±ce siê do nieba
s³oneczne promienie
zmieszane ze szmerem strumyka
wtem
nagle
ol¶nienie
i wiem ¿e ¿yciem
bêdzie trzeba zap³aciæ
za jego spe³nienie

[dbb]

MY WSZYSCY.....najbardziej mi sie podoba.