nasz DOM

[ZoRo]

Troszke slonca bylo dzis przed poludniem i ono rozwialo na chwile melancholie spowodowana nieobecnoscia w DOMu, Abuny...Chyba u nich - w Malborku, znow wiatr byl przeciwny falom netowym...Ale s±! - s± pe³ne piekna i zawsze ¶wie¿ych odkryc, wiersze pisane do OJCA przez Ojca...i do nas, prawda?

Z daleka

chcia³bym siê pozbyæ Bo¿e
ciasnej ³upiny materii
która krêpuje mojego ducha
i przedrzeæ siê przez ni± do Ciebie
by po jasnych przestrzeniach nieba
jak m³ody ¼rebak pobrykaæ

tylko spraw proszê
i niech nie przys³oni tej prawdy ¿adna w±tpliwo¶æ
¿e o cia³o proszê równie¿ - a nie tylko o mi³o¶æ
inaczej jaki sens mia³oby umieranie
i jaki sens obietnica nowego ¿ycia
gdyby bez cia³a mia³ wzi±æ udzia³
w godach Baranka i uczcie zbawienia
gdybym wody z Twoich ¼róde³ nie móg³ siê napiæ do syta
owoców z drzew Twojego ogrodu
nie wolno by³oby mi zrywaæ
wej¶æ do jeziora albo do morza i pop³ywaæ

na có¿ by by³o stworzone przez Ciebie piêkno, mój Bo¿e
gdyby nie wolno mi by³o siê go dotkn±æ
a tylko z daleka mia³bym je prawo podziwiaæ

Pryncypia

nadszed³ czas aby wreszcie wam napisaæ
o pryncypiach ¿ycia
zanim czas zredukuje je
do retorycznych pytañ

na rze¶ko¶æ poranka
na s³oneczno¶æ po³udnia
na senno¶æ nocy i czujno¶æ ksiê¿yca
zaklinam was
nie lekcewa¿cie ¿ycia

Wniebowziêcie modlitwy

wali siê na mnie szczê¶cie jak lawina
jasnymi strugami uniesieñ
jakbym ju¿ materialnego cia³a nie mia³
a tylko z trudem oddychaj±c± duszê
mijamy razem
ja i trzymaj±ca mnie za rêkê rado¶æ
jakie¶ wody ¶piewne
pe³ne têczowego migotania ryb
szybujemy jak ptaki w przestworzach
I taka jest w nas wyra¼na
muzyka Bo¿a
¿e anio³owie poprzerywali
swoje codzienne zajêcia
aby ze czci± fetowaæ
I bardzo serdecznie
wniebowziêcie modlitwy
która wst±pi³a we mnie

Wiersze O.Zygmunta Kwiatkowskiego