(Syr 51,13-20)
Będąc jeszcze młodym, zanim zacząłem podróżować, szukałem jawnie mądrości w modlitwie. U bram świątyni prosiłem o nią i aż do końca szukać jej będę. Ż powodu jej kwiatów, jakby dojrzewającego winogrona, serce me w niej się rozradowało, noga moja wstąpiła na prostą drogę, od młodości mojej idę jej śladami. Nakłoniłem tylko trochę ucha mego, a już ją otrzymałem i znalazłem dla siebie rozległą wiedzę. Postąpiłem w niej, a Temu, który dał mi mądrość, chcę oddać cześć. Postanowiłem bowiem wprowadzić ją w czyn, zapłonąłem gorliwością o dobro i nie doznałem wstydu. Dusza moja walczyła o nią i z całą starannością usiłowałem zachować Prawo. Ręce wyciągałem w górę, a błędy przeciwko niej opłakiwałem. Skierowałem ku niej moją duszę i znalazłem ją dzięki czystości. Z nią od początku zyskałem rozum, dlapuszczony.
lub:
(Flp 3,8-14). Wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim, nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną przez wiarę w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze, przez poznanie Jego: zarówno mocy zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach, w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych. Nie mówię, że już to osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też to zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa. Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie.
(Ps 16,1-2.5.7-8.11)
REFREN: Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem.
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie,
mówię do Pana: „Tyś jest Panem moim”.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek,
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mnie nie zachwieje.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz
po Twojej prawicy.
Ja was wybrałem ze świata, abyście szli i owoc przynosili i aby trwał wasz owoc.
(J 15,9-17)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali.
..............................
www.mateusz.pl/czytania
Ten jest prawdziwym uczniem Chrystusa, kto prawdziwie kocha. Prawdziwie kocha, ten kto slucha slowa Bozego jako slowa przyjaciela i kto jest zdolny do ofiary gdy wiernosc przjazni tego bedzie wymagac. Jego zycie bedzie wowczas owocne i posiadzie pelnie radosci.
Co to znaczy "owocować", jakie to jest "owocne życie" ? Nie mierzy się ono moim zdaniem ani ilością dobrze wychowanych i wykształconych dzieci, ani też żadnym innym sukcesem na miarę tego świata. Owocuje się wtedy, gdy zaczyna się umieć kochać, nie tylko tych, którzy nas kochają. Owocuje się wtedy, gdy zaczyna się mieć serce podobne do Jego Serca.
Nie chodzi o to, aby wypełniać przykazania w oczekiwaniu na nagrodę w wieczności. Wypełnianie przykazania Miłości jest już teraz uczestnictwem w Miłości i Radości -Ojca i Syna.
Pawel czuje sie „zdobyty przez Chrystusa” w najpiekniejszy i najbardziej godny sposob , zdobyty Jego miloscia. Dlatego zapomina o wszystkim, to znaczy wszystko stalo sie dla niego drugorzedne wobec tej naczelnej sprawy jaka jest komunia z Panem. Nie traci energii na ogladanie sie wstecz, ale „pedzi ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie , do jakiej Bog wzywa w gore w Chrystusie Jezusie”
"jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję"
"nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego"
Wielka jest radosc z odrobiny otrzymanego Swiatla.
Czasem trudno to wyrazic, dzielimy sie tym tylko z kims bardzo zaufanym, z przyjacielem, bo obojetnosc albo wysmianie byloby rowne z profanacja otrzymanego daru.
Chrystus oznajmil nam wszystko co uslyszal od Ojca.
Nam oznajmil, przyjaciolom.
Boze, wspomoz nas w czynieniu tego co nam przykazujesz.
Nie moĹźesz pisaÄ nowych tematĂłw Nie moĹźesz odpowiadaÄ w tematach Nie moĹźesz zmieniaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz usuwaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz gĹosowaÄ w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
FAQ
Szukaj
UĹźytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
