nasz DOM

ZoRo · Miejscowosc: Warszawa

http://www.ultramontes.pl/liguori_o_niebie.htm
N A U K A
�WI�TEGO ALFONSA LIGUOREGO
BISKUPA I DOKTORA KO�CIO�A
(1696 – 1787)

O NIEBIE

Chrystus Pan, jak czytamy w dzisiejszej

Ewangelii, aby zach�ci� uczni�w swoich do

pracowania dla chwa�y Boskiej, wzi�� ich na g�r�

Tabor i przemieniwszy si� przed nimi ukaza� im

promyk chwa�y niebieskiej. Bardzo si� tym

uradowali, a Piotr �wi�ty tak si� czu�

szcz�liwym, �e w uniesieniu zawo�a�: "Panie,

dobrze jest nam tu by�". Pozosta�my na tym

miejscu, nie odchod�my st�d, albowiem widok,

jaki si� oczom naszym przedstawia, przewy�sza

wszystko, co by nas kiedykolwiek zaj�� lub

przyjemno�� nam sprawi� mog�o.

Bierzmy bracia drodzy do serca te s�owa �wi�tego

Piotra i przez reszt� �ycia, jaka nam pozostaje,

pracujmy usilniej ni� dot�d na niebo. Wielkim

musi by� dobrem ta siedziba b�ogos�awionych,

kiedy Chrystus Pan �ycie swoje po�o�y�, aby j�

nam wys�u�y�. Pot�pie�cy w piekle tym si�

najwi�cej dr�cz�, �e sami z w�asnej winy

utracili niebo. Dobra niebieskie mo�emy naby�

chwalebnym post�powaniem, ale nie mo�emy ich

poj��, nie mo�emy dok�adnie przedstawi� sobie.

O tyle jednak, o ile zdo�amy, m�wmy o nich w

dzisiejszej nauce i zach�cajmy si� wsp�lnie do

ich osi�gni�cia; a Pann� Naj�wi�tsz� popro�my,

aby si� wstawi�a za nami.

Zdrowa� Maryjo!

I.

α). Aposto� narod�w, Pawe� �wi�ty m�wi, �e "ani

oko nie widzia�o, ani ucho nie s�ysza�o, ani w

serce cz�owieka nie wst�pi�o, co B�g nagotowa�

tym, kt�rzy Go mi�uj�" (1). Wida�, �e nie mo�na

by�o lepiej przedstawi� szcz�cia wybranych w

niebie, skoro Aposto� na tych og�lnych s�owach

poprzesta�.

S� tacy, kt�rzy por�wnywaj� niebo z ��k� pi�knie

kwiatami na wiosn� ozdobion�; z ogrodem w

doborowe drzewa i pyszne wodotryski

zaopatrzonym; ale wszystkie te por�wnywania

nawet w przybli�eniu nie przedstawiaj� nam tych

pi�kno�ci, jakie niebo zawiera i jakimi swych

mieszka�c�w uwesela.

�wi�ty Bernard trafnie si� wyra�a, gdy m�wi, �e

w niebie nic takiego nie ma, czego by cz�owiek

nie chcia�, a jest wszystko to, czego zapragnie.

Mamy i na tej ziemi rzeczy, kt�re nam

przyjemno�� sprawiaj�, ale wiele jest takich,

kt�re nas trapi�. Mi�a nam jest �wiat�o��

dzienna, ale przera�aj� i nie s� mi�e ciemno�ci

nocne. Raduje nas ciep�o na wiosn�, ale dokucza

mr�z w zimie i upa� w lecie. O ile cieszy

zdrowie, o tyle smuc� i dobrze si� we znaki daj�

choroby, prze�ladowania od ludzi i niedostatki

ub�stwa. A c� m�wi� o wewn�trznych uciskach,

utrapieniach, zgryzotach, boja�ni, pokusach,

niespokojno�ciach i niepewno�ci zbawienia? S� to

wszystko ujemne strony doczesnego �ycia.

Za wej�ciem do nieba b�ogos�awieni z niczym si�

nie spotykaj�, co by ich trapi�o. Otrze B�g �zy

z oczu ich wylane na tym padole p�aczu (2). W

niebie nie ma ani �mierci, ani obawy �mierci;

nie ma ani bole�ci, ani chor�b, ani ub�stwa, ani

niewczas�w, nie nast�puje noc po dniu, ani zimno

po gor�cu; ale bez przerwy trwa dzie� pogodny,

bez przerwy wiosna mi�a. Nie ma tam ani

prze�ladowania, ani nienawi�ci; wszyscy bowiem

kochaj� si� wzajemnie, a ka�dy z cudzego cieszy

si� dobra jako ze swego. Nie ma tam obawy

pot�pienia, poniewa� dusza w �asce Bo�ej

utwierdzona, nie mo�e ju� grzeszy�, ani Boga

utraci�.

β). W niebie wszystko jest, czego tylko

zapragn�� mo�na. Ka�da rzecz tam nowa, �adna

przykro�ci nie sprawia, nowe ozdoby, nowe

rozkosze, nowe rado�ci; wszystko uwesela i

zadawala jak najzupe�niej. Nasyc� si� oczy

ogl�daniem miasta niepor�wnanego. Jakby�my si�

cieszyli, gdyby�my ujrzeli miasto, w kt�rym by

ulice by�y kryszta�owe, domy srebrne z oknami

z�otymi, a wszystkie inne ozdoby z kwiat�w

najpi�kniejszych. Ale ta pi�kno�� w por�wnaniu z

pi�kno�ci� miasta niebieskiego jest prawie

brzydot�. Urok o wiele si� zwi�ksza, gdy

wspomnimy sobie, �e miasto to zamieszkuj�

obywatele zacni, spokojni, przybrani w szaty

kr�lewskie, gdy� jak m�wi �wi�ty Augustyn tylu

tam jest kr�l�w, ilu obywateli. Spotkamy si� tam

oko w oko z Naj�wi�tsz� Pann�, twarz� w twarz ze

Zbawicielem, a to nas w zdumienie wprawi i nad

wyraz uszcz�liwi, powiemy: "dobrze nam tu

by�!". �wi�ta Teresa raz ujrza�a r�k� Chrystusa

Pana i tak by�a zachwycona, �e d�ugo do siebie

przyj�� nie mog�a.

Nie tylko oczy, ale i powonienie niebieskimi

wonno�ciami zasyci si� w zupe�no�ci. Muzyka

swymi tonami i harmoni� niezr�wnan� pozwoli

s�uchowi napawa� si� dowoli. �wi�ty Franciszek

Seraficki pos�ysza� raz graj�cego anio�a i z

rado�ci prawie odszed� od zmys��w. O ile�

bardziej rozradujemy si�, gdy �wi�tych i anio��w

pos�yszymy Bogu chwa�� bezustannie

wy�piewuj�cych. Wszystkich pi�kno�ci� swego

g�osu przewy�szy Naj�wi�tsza Panna; my si� ku

Niej zwr�cimy i Jej �piewem napawa� si� b�dziemy

przez wieki wiek�w. S�owem w niebie wszystko

mie� b�dziemy, czego zapragniemy.

II.

γ). Ale niebo nie by�oby jeszcze niebem, gdyby

wybrani pr�cz wymienionych d�br nic wi�cej tam

nie spotykali. Inne dobra s� bardzo po��dane,

ale bez Boga trac� na warto�ci. Mi�owa� Boga i

widzie� Go twarz� w twarz, to w�a�ciwie stanowi

niebo. To co nas czeka w niebie – m�wi �w.

Augustyn – mie�ci si� w jednozg�oskowym wyrazie:

B�g. Nagrod� za trudy nam przyobiecan� nie jest

przepych niebieskiego miasta, ale B�g kt�ry daje

si� widzie� b�ogos�awionym, jako sam rzek� do

Abrahama: "Jam nagrod� twoj� zbytnie wielk�"

(3). Wed�ug �w. Augustyna, gdyby Pan B�g

pozwoli� pot�pionym ogl�da� jasno�� swego

oblicza, to natychmiast piek�o zamieni�oby si� w

niebo. Nadto, gdyby jakiej duszy zesz�ej z tego

�wiata dano do wyboru, albo ogl�da� Boga i

cierpie� m�ki w piekle, albo nigdy Go nie

ogl�da�, a woln� by� od m�k; to pewno by wybra�a

ogl�da� Boga i by� w onych m�kach.

Pociechy ducha o wiele przewy�szaj� uciechy

cia�a. Dusze, kt�re mi�uj� Boga i kt�rym si� B�g

udziela, nawet na tej ziemi takiej doznaj�

s�odyczy, tak wp�ywaj� na cia�a, �e je podnosz�

w g�r� do znacznej wysoko�ci. �w. Piotr z

Alkantary nieraz w zachwyceniu podczas modlitwy

jakby na skrzyd�ach unosi� si� w g�r�, ci�gn�c

za sob� przedmioty pod r�k� b�d�ce. Mi�o�� Boga

i s�odycz st�d p�yn�ca sprawia�a, �e �wi�ci

m�czennicy w�r�d najsro�szych katuszy nie czuli

onych, ale si� radowali. O �w. Wawrzy�cu

czytamy, �e rozci�gni�ty na kracie ognistej,

b�d�c rozpalony mi�o�ci� Bosk�, nie czu�

gor�co�ci ognia. Grzesznik�w nawet op�akuj�cych

grzechy swoje tak� czasem Pan B�g s�odko�ci�

napawa, �e ta wszystkie uciechy ziemskie

przechodzi; dlatego te� Bernard �w. powiedzia�:

"Je�li tak s�odko jest p�aka� dla Ciebie Panie,

jak�e s�odko b�dzie cieszy� si� z Tob�!".

Czujemy si� nad wyraz szcz�liwi, rozp�ywamy si�

w rado�ci, jakby odchodzimy od siebie, gdy nam

Pan B�g jakim sposobem uka�e promyczek swojej

�wiat�o�ci, gdy nam objawi dobro� i mi�osierdzie

jakie nad nami uczyni�, a zw�aszcza gdy

rozwa�amy mi�o�� jakiej nam dowody przy m�ce

swojej Zbawiciel z�o�y�. Dusza nasza przej�ta t�

mi�o�ci� omdlewa, nie wie czym odp�aci�, jak

dzi�kowa�; pomimo �e jeszcze Boga nie widzi

jakim jest sam w sobie, ale tylko jakby przez

zwierciad�o pod os�on� wiary (4). C� wi�c

b�dzie, gdy B�g t� zas�on� zdejmie, gdy Go

ujrzymy twarz� w twarz, jak jest w sobie,

niezmierny, doskona�y, wszechpot�ny i dusze

nasze bardzo mi�uj�cy.

δ). "Nie wie cz�owiek, czy mi�o�ci, czy

nienawi�ci jest godzien" (5). Z utrapie�, jakich

dusza doznaje na ziemi, to pewno jest

najwi�ksze, �e nie wie, czy mi�uje Boga jak

powinna i czy jest nawzajem przez Boga mi�owan�?

W niebie czego� podobnego nie ma, tam dusza

widzi, �e j� B�g mi�uje i �e z tej mi�o�ci ju�

nigdy nie wypadnie. Dodajmy, �e tam ja�niej

poznaje mi�o��, jak� j� umi�owa� Zbawiciel, gdy

dla niej siebie samego na krzy�u ofiarowa�, gdy

si� sta� jej pokarmem w Przenaj�wi�tszym

Sakramencie. Ja�niej sobie tam przedstawi

wszystkie �aski, jakie jej B�g wy�wiadczy�,

wszystkie pomoce jakimi j� zachowa� od upadku i

grzechu, a do mi�o�ci swej poci�gn��. Pozna

wtedy, �e utrapienia owe, uciski, choroby,

ub�stwo i przeciwno�ci, kt�re ona poczytywa�a za

nieszcz�cie swoje, wszystkie pochodzi�y z

mi�o�ci Boskiej i by�y �rodkami podanymi jej

przez Opatrzno�� Bosk� do osi�gnienia �ywota

wiecznego. Pozna wszystkie o�wiecenia i

natchnienia pe�ne mi�o�ci, i dobroci, jak� B�g

nad ni� okazywa� wtedy, gdy Go grzechami swymi

obra�a�a. Zobaczy z owej niebieskiej krainy

wiele dusz pot�pionych do piek�a za mniejsze

grzechy, a siebie zbawion� i pewn�, �e ju� nigdy

Boga nie utraci, �e zawsze Jego widokiem napawa�

si� b�dzie.

Dobra ziemskie maj� to do siebie, �e z pocz�tku

bawi�, ale z czasem trac� na swym uroku i nie

zadawalaj�. Dobra niebieskie przeciwnie, nigdy

si� nie przykrz�, ale zawsze i w zupe�no�ci

pragnieniom naszym zado�� czyni�. "Nasycon b�d�

– wo�a Psalmista Pa�ski – gdy si� oka�e chwa�a

Twoja" (6). Pomimo �e zawsze te same, zawsze

jednak wydaj� si� nam nowe; pomimo �e je zawsze

otrzymujemy, zawsze jednak ich pragniemy. Nie

sprawia to b�ogos�awionym m�ki, ani zasmucenia,

bo maj� to czego pragn�. A z drugiej strony

ci�g�e posiadanie d�br rzeczonych nie poci�ga za

sob� spowszednienia i zniech�cenia, bo zawsze

jest z pragnieniem po��czone. Przeto dusza

b�dzie zawsze syta i zawsze pragn�ca; zawsze

pragn�ca i zawsze nasycona zupe�nym

zadowoleniem. Zatem idzie, �e jak pot�pieni s�

naczyniem gniewu i kary, wed�ug tego co m�wi

Aposto�: "Naczynia gniewu na stracenie

zgotowane" (7), tak b�ogos�awieni s� naczyniem

pe�nym mi�osierdzia i rado�ci, tak dalece, �e

ju� pragnie� �adnych nie maj�. "B�d� upojeni

hojno�ci� domu Twego" (8). Wtedy dusza ogl�daj�c

jasno�� oblicza Bo�ego, tak b�dzie przej�ta

mi�o�ci� Bosk�, i� w Bogu si� ca�kiem zatopi; o

sobie samej niejako zapomni i je�li jeszcze

my�le� b�dzie, to tylko o mi�owaniu i wielbieniu

tego dobra niezmiernego, kt�re posiada i

posiada� b�dzie na wieki, bez najmniejszej obawy

utracenia kiedykolwiek. Na tym �wiecie dusze

�wi�tobliwe mi�uj� wprawdzie Boga, ale nie mog�

mi�owa� Go z ca�ych si� swoich, mi�owa� bez

ustanku. "Ta doskona�a mi�o�� jest – jak m�wi

�w. Tomasz – udzia�em tylko mieszka�c�w

niebieskich. Oni mi�uj� Boga z ca�ego serca i co

wa�niejsza mi�uj� Go ci�gle bez najmniejszej

przerwy, bez ustanku".

"S�uszna przeto jest – m�wi Augustyn �wi�ty –

aby�my dla osi�gnienia chwa�y wiecznej w niebie

ch�tnie podejmowali jak najwi�ksze trudy bez

ustanku". "Za nic je zbawiasz", wo�a Psalmista

Pa�ski (9). Ma�o �wi�ci czynili dla nabycia

chwa�y niebieskiej; ma�o czynili kr�lowie, gdy

opuszczali kr�lestwa swoje i zamykali si� w

klasztorach; ma�o czynili pustelnicy, kt�rzy

ca�e �ycie przebyli odosobnieni od ludzi w

samotno�ci na puszczach; ma�o czynili

m�czennicy, ponosz�c m�czarnie nies�ychane.

"Albowiem utrapienia tego czasu nie s� godne

onej przysz�ej chwa�y" (10). Ponosi� chocia�by

najwi�ksze m�ki w tym �yciu, to wszystko jest

ma�o dla otrzymania nieba. "Za nic je zbawiasz".

Nabierzmy wi�c ducha i cierpliwie zno�my

wszystko, cokolwiek nam znosi� wypadnie z woli

Bo�ej w tej reszcie �ycia naszego. �aden trud

chocia�by najwi�kszy dla otrzymania nieba

dostateczny nie jest, owszem ma�y bardzo.

Cierpmy tedy, zno�my ch�tnie, przyjdzie czas, �e

si� sko�cz� wszystkie trudy, bole�ci i

przeciwno�ci, a odmieni� si� nam, je�li

zas�u�ymy, w rado�� i zadowolenie. "Smutek wasz

w rado�� si� obr�ci" (11).

Kiedy nas trapi� krzy�yki �ycia niniejszego,

podno�my oczy ku niebu i pocieszajmy siebie

nadziej� dost�pienia nieba. �wi�ta Maria

Egipcjanka przy �mierci spytana od �wi�tego

Zozyma opata, jak mog�a prze�y� lat 47 na tej

pustyni, na kt�rej umiera�a? odpowiedzia�a: "z

nadziej� otrzymania nieba". Tak i nam z nadziej�

t� nie b�d� przykre utrapienia �ycia

niniejszego.

Zatem bracia kochajmy Boga, pracujmy na niebo;

czekaj� tam na nas �wi�ci krewni nasi, bliscy

nasi; czeka nas tam Naj�wi�tsza Panna, czeka

Zbawiciel, kt�ry w r�ku koron� trzyma, �eby nas

uczyni� kr�lami kr�lestwa wiecznego. Amen.