nasz DOM

[ZoRo]

Okazuje sie, ze wiele razy mozna przezyc wyrok smierci...Po kilku razach Wiecznosc staje sie juz prawie dostrzegalna golym okiem i prawie nie jest straszno...Z perspektyw± odejscia prawie mozna sie oswoic...Ja jestem juz na etapie zastanawiania sie, jak bedzie wygladal pierwszy moment po doplynieciu do Wrót Niebieskich...Wczoraj, w Przychodni, Pani Doktor, przegladajac liste moich chorob - "wyrokow", powiedziala ze jestem obdarowana wielk± £ASK¡ Boga, skoro jeszcze ¿yjê...Dzis, inna Lekarka, na moje pytanie o przezycie, odpowiedziala, ze ono zalezy od mojego nastawienia do mo¿liwo¶ci pozostania jeszcze przy ¿yciu..."Nie bój siê, tylko wierz" - Czesto podpowiada³ mi Jezus...Abunie Zygmuntowi te¿ nie sa obce takie "przypadki", bo te¿ u niego gro¼nie bywa³o, o czym mówi obrazowo w swoich wierszach...A po co to nam podarowano? On i ja wiemy - po co...Moze to jedyne, z czym kiedys stanê przed PANEM ¯YCIA i ¦MIERCI?...

odkupienie

dzisiaj rozumiem to lepiej
¿e w tym wypadku chodzi o karko³omny wjazd
stromizn± ludzkich odczuæ
a¿ po jasn± jak s³oñce w pe³ni granicê my¶li
gdzie konieczno¶æ ¶mierci je¼dzi na weekendy
z nieokie³znan± niczym pasj± do ¿ycia
nie ograniczon± logicznymi regu³ami artyku³owania s³ów
i wi±zania fantastycznych wizji w spójny pojêciowy system

dziêki oblubieñczej mi³o¶ci Boga
Prawdê bêdziemy mogli podziwiaæ
go³ym okiem kontemplacji - czyli dotykiem

Nikt tego nie wie

Bo¿e
nikt tego nie wie oprócz Ciebie
¿e by³em ¶cigany i prosto z ulicy
zabrano mnie na salê operacyjn±
przez ciê¿k± chorobê skazany zosta³em na ¶mieræ
w ostatniej chwili wyrok zosta³ mi darowany
dziêkczynieniom nie by³o koñca
do nieba s³a³em hymny pochwalne
ziemi obieca³em najlepsze ziarno na zasiew
nast±pi³o siedem lat t³ustych
i siedem dostatnich jesieni
potem z³e oko fortuny
znów na mnie nas³a³o
bojówkarskie mundury
wrogie jak czarna ospa
znów ³ó¿ko i szept ko³o poduszki
trudny bieg pod górê
koszmar r±k pustych
mo¿e ¶mieræ
a mo¿e jeszcze jedna wiosna

Aby¶my ¿yli

Ton± nasze wzruszenia
Jedne po drugich wrzucane
W bezkresn± studniê czasu
A na pustyni
Logicznie umotywowanego bezsensu
Nasze marzenia rozsypuj± siê
W figury zupe³nie iluzorycznej
Przypadkowo¶ci
Chwilowych poruszeñ

Na twardej powierzchni skóry
Kosmicznego milczenia
Ropieje rana ludzkiego g³osu

Odwieczny kompozytorze
Muzyczny wirtuozie ka¿dej
Nawet najbardziej banalnej chwili
W³±cz nas do Twojej symfonii
Spraw aby¶my ¿yli

Albo – albo

nowicjuszem jestem
w trudnej sztuce umierania

osobistych relacji ze ¶mierci±
jak dot±d nie posiadam

dzisiaj ponownie po raz pierwszy
próg furty klasztornej przekroczy³em
gdy us³ysza³em werdykt lekarski

rak z³o¶liwy pod prawym okiem
konieczno¶æ operacji

albo on mnie albo ja jego pokonam

Wiersze O.Zygmunta Kwiatkowskiego

[ElzbietaS]

Niechby Pani Doktor jeszcze nie raz miala okazjê zachwycic sie wielk± £ASK¡ , ktor± Zosia jest obdarowana. To dla nas wszystkich tez £aska.
I dla kazdego z nas pytanie „po co...?”
Dzieki, Zosiu, ze wierszami Ojca i swoim swiadectwem pomagasz nam na nie odpowiedziec.

Bo w tym kawalku wiersza:

„Odwieczny kompozytorze
Muzyczny wirtuozie ka¿dej
Nawet najbardziej banalnej chwili
W³±cz nas do Twojej symfonii
Spraw aby¶my ¿yli”

nie chodzi przeciez o nastepn± herbatê.

[dbs]

Jakie¿ to piêkne!

[Ania-Damaszek]

piekne i glebokie

[barmal]

:)