(Hi 38,1.8-11)
I z wichru Pan odpowiedzia³ Hiobowi te s³owa: Kto bram± zamkn±³ morze, gdy wysz³o z ³ona wzburzone, gdym chmury mu da³ za ubranie, za pieluszki ciemno¶æ pierwotn±? Z³ama³em jego wielko¶æ mym prawem, wprawi³em wrzeci±dze i bramê. I rzek³em: A¿ dot±d, nie dalej! Tu zapora dla twoich nadêtych fal.
(Ps 107,23-26.28-31)
REFREN: Chwalmy na wieki mi³osierdzie Pana.
Ci, którzy statkami ruszyli na morze,
by handlowaæ na wodach ogromnych,
widzieli dzie³a Pana
i Jego cuda w¶ród g³êbin.
Rzek³ i zerwa³ siê wicher
burzliwe piêtrz±c fale.
Wznosili siê pod niebo, zapadali w otch³añ,
ich dusza truchla³a w nieszczê¶ciu.
Wo³ali w niedoli do Pana,
a On ich uwolni³ od trwogi.
Zamieni³ burzê na powiew ³agodny,
umilk³y morskie fale.
Radowali siê w ciszy, która nasta³a,
przywiód³ ich do upragnionej przystani.
Niechaj dziêkuj± Panu za Jego mi³osierdzie,
za Jego cuda wobec synów ludzkich.
(2Kor 5,14-17)
Mi³o¶æ Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, ¿e skoro Jeden umar³ za wszystkich, to wszyscy pomarli. A w³a¶nie za wszystkich umar³ /Chrystus/ po to, aby ci, co ¿yj±, ju¿ nie ¿yli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umar³ i zmartwychwsta³. Tak wiêc i my odt±d ju¿ nikogo nie znamy wed³ug cia³a; a je¶li nawet wed³ug cia³a poznali¶my Chrystusa, to ju¿ wiêcej nie znamy Go w ten sposób. Je¿eli wiêc kto¶ pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minê³o, a oto wszystko sta³o siê nowe.
(£k 7,16)
Wielki prorok powsta³ miêdzy nami i Bóg nawiedzi³ lud swój.
(Mk 4,35-41)
Gdy zapad³ wieczór owego dnia, Jezus rzek³ do swoich uczniów: Przeprawmy siê na drug± stronê. Zostawili wiêc t³um, a Jego zabrali, tak jak by³ w ³odzi. Tak¿e inne ³odzie p³ynê³y z Nim. Naraz zerwa³ siê gwa³towny wicher. Fale bi³y w ³ód¼, tak ¿e ³ód¼ ju¿ siê nape³nia³a. On za¶ spa³ w tyle ³odzi na wezg³owiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: Nauczycielu, nic Ciê to nie obchodzi, ¿e giniemy? On wsta³, rozkaza³ wichrowi i rzek³ do jeziora: Milcz, ucisz siê! Wicher siê uspokoi³ i nasta³a g³êboka cisza. Wtedy rzek³ do nich: Czemu tak boja¼liwi jeste¶cie? Jak¿e wam brak wiary? Oni zlêkli siê bardzo i mówili jeden do drugiego: Kim w³a¶ciwie On jest, ¿e nawet wicher i jezioro s± Mu pos³uszne?
...............................
www.mateusz.pl/czytania
Wieczor...Drugi brzeg...g³o¶ny wicher, fale, woda juz w ³odzi...A Jezus sobie ¶pi; musieli Go budzic...Mimo niewiary, jakos ufali, ze On cos moze...Ale zlêkli sie Jego mocy, gdy zobaczyli, ¿e nawet wicher i jezioro s± Mu pos³uszne...
Jezu, spraw, bym w kazdej sytuacji ufa³a, ¿e JESTE¦!
Strach rodzi w duszy czlowieka zle podejrzenia i prowokuje do kierowania pod adresem Boga oskarzen o brak milosierdzia. Podlozem tego strachu jest mala wiara.
Bog jest Stworca i Bog panuje nad calym stworzeniem
Milosc przynagla nas do mi³o¶ci. „ ju¿ nie zyja dla siebie, lecz dla Tego , który za nich umarl i zmartwychwstal”.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz gÅ‚osować w ankietach Nie mo¿esz za³±czaæ plików na tym forum Nie mo¿esz ¶ci±gaæ za³±czników na tym forum