nasz DOM

[ZoRo]

http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/09-12a.php3
12 wrze¶nia
Naj¶wiêtsze Imiê Maryi

Imiê Maryi czcimy w Ko¶ciele w sposób szczególny, poniewa¿ nale¿y ono do Matki Boga, Królowej nieba i ziemi, Matki mi³osierdzia. Dzisiejsze wspomnienie - "imieniny" Matki Bo¿ej - przypominaj± nam o przywilejach nadanych Maryi przez Boga i wszystkich ³askach, jakie otrzymali¶my od Boga za Jej po¶rednictwem i wstawiennictwem, wzywaj±c Jej Imienia.
Zgodnie z wymogami Prawa moj¿eszowego, w piêtna¶cie dni po urodzeniu dzieciêcia p³ci ¿eñskiej odbywa³ siê obrzêd nadania mu imienia (Kp³ 12, 5). Wed³ug podania Joachim i Anna wybrali dla swojej córki za wyra¼nym wskazaniem Bo¿ym imiê Maryja. Jego brzmienie i znaczenie zmienia³o siê w ró¿nych czasach. Po raz pierwszy spotykamy je w Ksiêdze Wyj¶cia. Nosi³a je siostra Moj¿esza (Wj 6, 20; Lb 26, 59 itp.). W czasach Jezusa imiê to by³o w¶ród niewiast bardzo popularne. Ewangelie i pisma apostolskie przytaczaj± oprócz Matki Chrystusa cztery Marie: Mariê Kleofasow± (Mt 27, 55-56; Mk 15, 40; J 19, 25), Mariê Magdalenê (£k 8, 2-3; 23, 49. 50), Mariê, matkê ¶w. Marka Ewangelisty (Dz 12, 12; 12, 25) i Mariê, siostrê £azarza (J 11, 1-2; £k 10, 38). Imiê to wymawiano ró¿nie: Miriam, Mariam, Maria, Mariamme, Mariame itp. Imiê to posiada równie¿ kilkadziesi±t znaczeñ. Najczê¶ciej wymienia siê "Pani" i "Gwiazda morza".
Maryjê nazywamy nasz± Matk±; jest Ona - zgodnie z wol± Chrystusa, wyra¿on± na krzy¿u - Matk± ca³ego Ko¶cio³a. Po Wniebowziêciu zosta³a ukoronowana na Królow± nieba i ziemi. Polacy czcz± J± tak¿e jako Królow± Polski. Maryja jest nasz± Wspomo¿ycielk± i Po¶redniczk±, jedyn± ucieczk± grzeszników. W ci±gu wieków historii Ko¶cio³a powsta³y setki ró¿norodnych tytu³ów (wymienianych np. w Litanii Loretañskiej czy starszej od niej, piêknej Litanii Dominikañskiej, a tak¿e w staro¿ytnym hymnie greckim Akaty¶cie). Za pomoc± tych okre¶leñ wzywamy opieki i orêdownictwa Matki Bo¿ej.

Bardzo wielu ¶wiêtych wyró¿nia³o siê szczególnym nabo¿eñstwem do Imienia Maryi, wiele razy wypowiadaj±c je z najwiêksz± rado¶ci± i s³odycz± serca, np. Piotr Chryzolog (+ 450), ¶w. Bernard (+ 1153), ¶w. Antonin z Florencji (+ 1459), ¶w. Hiacynta Marescotti (+ 1640), ¶w. Franciszek z Pauli (+ 1507), ¶w. Alfons Liguori (+ 1787).
Dzisiejsze wspomnienie jest jednym z wielu obchodów maryjnych, które s± paralelne do obchodów ku czci Chrystusa. Jak ¶wiêtujemy narodzenie Chrystusa (25 grudnia) i Jego Naj¶wiêtsze Imiê (3 stycznia), podobnie obchodzimy wspomnienia tych samych tajemnic z ¿ycia Maryi (odpowiednio 8 i 12 wrze¶nia). Obchód ku czci Imienia Maryi powsta³ w pocz±tkach XVI w. w Cuenca w Hiszpanii i by³ celebrowany 15 wrze¶nia, w oktawê ¶wiêta Narodzenia Maryi. Z czasem zosta³ rozszerzony na teren ca³ej Hiszpanii. Po zwyciêstwie króla Jana III Sobieskiego nad Turkami w bitwie pod Wiedniem w 1683 r. Innocenty XI rozszerzy³ ten obchód na ca³y Ko¶ció³ i wyznaczy³ go na niedzielê po ¶wiêcie Narodzenia Maryi. Pó¼niejsze reformy kalendarza i przepisów liturgicznych przenios³y go na dzieñ 12 wrze¶nia, kiedy to Martyrologium Rzymskie wspomina wiktoriê wiedeñsk±. Obchód ten dekretem Kongregacji ds. Kultu Bo¿ego i Dyscypliny Sakramentów z 2001 r. wprowadzono do Kalendarza Rzymskiego (ogólnego) w randze wspomnienia dowolnego.