(Iz 63,16b-17.19b;64,3-7)
Tyś, Panie, naszym Ojcem, "Odkupiciel nasz" to Twoje imię odwieczne. Czemuż, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg, tak iż serce nasze staje się nieczułe na bojaźń przed Tobą? Odmień się przez wzgląd na Twoje sługi i na pokolenia Twojego dziedzictwa. Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił przed Tobą skłębiły się góry. Ani ucho nie słyszało, ani oko nie widziało, żeby jakiś bóg poza Tobą czynił tyle dla tego, co w nim pokłada ufność. Wychodzisz naprzeciw tych, co radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Twych drogach. Oto Tyś zawrzał gniewem, bośmy grzeszyli przeciw Tobie od dawna i byliśmy zbuntowani. My wszyscy byliśmy skalani, a wszystkie nasze dobre czyny jak skrwawiona szmata. My wszyscy opadliśmy zwiędli jak liście, a nasze winy poniosły nas jak wicher. Nikt nie wzywał Twojego imienia, nikt się nie zbudził, by się chwycić Ciebie. Bo skryłeś Twoje oblicze przed nami i oddałeś nas w moc naszej winy. A jednak, Panie, Tyś naszym Ojcem. Myśmy gliną, a Ty naszym twórcą. Dziełem rąk Twoich jesteśmy my wszyscy.
(Ps 80,2-3.15-16.18-19)
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad chrubinami.
Zbudź swą potęgę
i przyjdź nam z pomocą.
Powróć, Boże, Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co to zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Wyciągnij rękę nad mężemTwej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a bedziemy Cię chwalili.
(1 Kor 1,3-9)
Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa! Bogu mojemu dziękuję wciąż za was, za łaskę daną wam w Chrystusie Jezusie. W Nim to bowiem zostaliście wzbogaceni we wszystko: we wszelkie słowo i wszelkie poznanie, bo świadectwo Chrystusowe utrwaliło się w was, tak iż nie brakuje wam żadnego daru łaski, gdy oczekujecie objawienia się Pana naszego Jezusa Chrystusa. On też będzie umacniał was aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego Jezusa Chrystusa Wierny jest Bóg, który powołał nas do wspólnoty z Synem swoim Jezusem Chrystusem, Panem naszym.
(Ps 85, 8)
Okaż nam, Panie, łaske swoją i daj nam swoje zbawienie.
(Mk 13,33-37)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie!
.............................
mateusz.pl » czytania na każdy dzień
(Mk 13,33-37)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż... ...każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie!
Dla mnie:"Czuwajcie!", na ten czas oznacza: - "Mysl nieustannie o Bogu! Módl sie za siebie i za tych, ktorzy są ci bliscy, ktotymi obdarował Cię Bóg...Módl sie za Umierajacch, za Zmarlych"....
Tak bym pragnela Nieba bez wstepowania w jakiekolwiek inne miejsce po drodze...Dziekuję, Panie, ze dozylam późnego wieku, ze mogę bez wiekszego strachu oczekiwac kresu...
Czuwam? A Ty mowisz, Boże, ze nawet we snie...
Trudne chwilami jest życie...Mimo to - dziękuję, że nas stworzyłeś i jesteś przy nas, Boże...Dziękuję za nadzieję Spotkania...Za Zbawienie!
CHWAŁA OJCU I SYNOWI I DUCHOWI ŚWIĘTEMU!
Adwent popularnie określa się go jako radosne oczekiwanie na Święta Bożego Narodzenia, formuła jest właściwa ale niestety coraz bardziej rozumie się ją w sposób wadliwy. Krótko mówiąc, rozumie się ją jako zachętę do takiego świat świętowania jakie proponują sklepy wielobranżowe czyli galerie gdzie już natychmiast po Wszystkich Swiętych rozpoczyna się sezon Bożonarodzeniowy a więc kolorowo, błyszcząco, kolędy, muzyka, choinki, Aniołki i Święty Mikołaj. To samo zauważam w internecie gdzie codzienna poczta dostarcza kolorowe obrazki ruchome z aniołkami, ze zwierzątkami, które grają i tańczą, z choinkami ze światełkami. Nie jest to niczym złym oczywiście samo w sobie ale jeżeli do tego poziomu sprowadza się przeżywanie Adwentu to na takim samym poziomie prawdopodobnie będziemy przeżywać również Boże Narodzenie. Nazywam to banalizacja Adwentu i banalizacja przeżycia religijnego.
A teraz konkretnie, prorok Izajasz mówi o tym, żeby najpierw zwrócić uwagę, pośród realiów naszego życia, na grzech i w taki szokujący sposób mówi o tym, że jesteśmy skazani, że zbuntowaliśmy się przeciwko Bogu, że jesteśmy jak opadłe liście, że jesteśmy bezsilni i nasze dobre czyny są jak zakrwawiona szmata. To wszystko aby nas obudzić i aby nasze nawrócenie miało charakter konkretny. Tylko wtedy również nasze przeżywanie Adwentu będzie miało charakter konkretny i głęboki jeżeli zmierzymy się z prawdą o nas samych i o świecie. Wtedy tylko i na tym poziomie zrozumiemy, że konieczny jest Bóg i tak jak psalm mówi, żeby nas odnowił i żeby nas wybawił. Bez tego wymiaru rzeczywistej dogłębnej duchowej odnowy człowieka a więc oczyszczenia się od zła, od grzechu, nie osiągniemy tego co tylko Bóg dać człowiekowi może a mianowicie zbawienia.
Drugi punkt który jest bardzo istotny to dostrzeżenie, że my nie tylko oczekujemy przeżycia tego misterium które miało miejsce 2000 lat temu a więc to nie jest tylko oczekiwanie. Adwent nie jest oczekiwaniem na to aby jak najlepiej przeżyć to co miało miejsce kiedyś przed tym długim czasem, co sprowadzało by się w pewnym sensie do jakiegoś teatru. Ale, że chodzi o to byśmy spotkali Chrystusa, to jest pierwsza rzecz, prawdziwego żywego Chrystusa a nie tylko Chrystusa naszych wspomnień. A następnie, i to jest najważniejsze, abyśmy wpisali się, to znaczy naszą obecną chwilę, w historię oczekiwania naszego i całego świata, całej historii ludzkości, w oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa. My to wspominamy w każdej Mszy Swiętej mówiąc, że Chrystus umarł i oczekujemy jego przyjścia w chwale. To jest zasadniczy rys naszej duchowości chrześcijańskiej. My nie tylko staramy się dobrze żyć tutaj na ziemi w tej doczesności, żeby dostać się do nieba ale my tutaj w historii naszej codzienności i tego konkretnego życia cały czas zwróceni jesteśmy ku Chrystusowi, który do nas idzie i ku któremu my zmierzamy, idziemy w okresie Adwentu. Chodzi o to abyśmy odnowili w sobie świadomość zbawienia, że idziemy ku zbawieniu, że zbawienie jest w Chrystusie, że On nadchodzi i tak jak przyszedł do nas pierwszym przyjściem w Betlejem tak czekamy na spełnienie się jego przyjścia drugi raz, ten raz, który nazywamy przyjściem w chwale, które będzie już pełnią pełnią życia, której oczekujemy
Nie moĹźesz pisaÄ nowych tematĂłw Nie moĹźesz odpowiadaÄ w tematach Nie moĹźesz zmieniaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz usuwaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz gĹosowaÄ w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
FAQ
Szukaj
UĹźytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
