nasz DOM

[Rozaniec]

Czwartek, 30 stycznia 2020
Wspomnienie dowolne św. Hiacynty, dziewicy

(2 Sm 7,18-19.24-29)
Poszedł więc król Dawid i usiadłszy przed Panem mówił: „Kimże ja jestem, Panie mój, Boże, i czym jest mój ród, że doprowadziłeś mię aż dotąd? Ale i to jeszcze wydało się Tobie za mało, Panie mój, Boże, lecz dałeś zapowiedź o domu sługi swego na daleką przyszłość. I to ma być prawo człowieka, Panie mój, Boże? Ustaliłeś dla siebie swój lud izraelski, aby był dla Ciebie ludem na wieki, a Ty, o Panie, stałeś się dła niego Bogiem. Teraz więc, o Panie Boże, niech trwa na wieki słowo, któreś wyrzekł o słudze swoim i jego domu, i czyń, jak powiedziałeś, ażeby na wieki wielbione było imię Twe słowami: "Pan Zastępów jest Bogiem Izraela". A dom Twego sługi, Dawida, niech będzie trwały przed Tobą. Tyś bowiem, o Panie Zastępów, Boże Izraela, objawił słudze swemu, mówiąc: "Zbuduję ci dom». Dlatego to sługa Twój ośmiela się zwrócić do Ciebie z tą modlitwą. Teraz, o Panie mój, Boże, Tyś Bogiem, Twoje słowa są prawdą. Ty przekazujesz wspaniałą obietnicę słudze swemu. Bądź teraz łaskaw pobłogosławić dom sługi swego, aby na wieki trwał przed Tobą. Wszak to Ty jesteś, mój Panie Boże, który to powiedział, a dzięki Twemu błogosławieństwu dom sługi Twojego będzie błogosławiony na wieki".

(Ps 132,1-2.3-5.11.12.13-14)
REFREN: Pan Bóg da Jemu tron ojca Dawida

Pamiętaj, Panie, Dawidowi
wszystkie jego trudy.
Jak złożył Panu przysięgę,
związał się ślubem przed Bogiem Jakuba:

„Nie wejdę do mieszkania w moim domu,
nie wstąpię na posłanie mego łoża
nie użyczę snu moim oczom, powiekom moim spoczynku,
póki nie znajdę miejsca dla Pana,
mieszkania dla Niego, dla Boga Jakuba”.

Pan złożył Dawidowi niezłomną obietnicę,
od której nie odstąpi:
„Zrodzone z ciebie potomstwo
posadzę na twoim tronie.

A jeśli twoi synowie zachowają moje przymierze
i wskazania, których im udzielę,
także ich synowie
zasiądą na tronie po wieczne czasy”.

Pan bowiem wybrał Syjon,
tej siedziby zapragnął dla siebie.
„Oto miejsce mego odpoczynku na wieki,
tu będę mieszkał, bo wybrałem go sobie”.

Aklamacja: (Ps 119,105)
Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich i światłem na mojej ścieżce.

(Mk 4,21-25)
Jezus mówił ludowi: „Czy po to wnosi się światło, by je postawić pod korcem lub pod łóżkiem? Czy nie po to, aby je postawić na świeczniku? Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha”. I mówił im: „Uważajcie na to, czego słuchacie. Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, pozbawią go i tego, co ma”.
.................................
mateusz.pl » czytania na każdy dzień

[Abuna Zygmunt]

Absurdem jest chowanie światła, po to aby nie widziec. Absurdem takie patrzenie, które nie chce zobaczyc pełnego obrazu rzeczywistosci. Absurdem sluchanie, które nie chce usłyszeć pełnej treści tego co Bog mowi do człowieka, ale Jego slowo selekcjonuje się i przesiewa, uważając za niebyłe to czego nie chce się przyjąć. W ten sposób człowiek skazuje na niebyt samego siebie i na wieczne niezadowolenie, bo pozostanie dla niego wiecznym absurdem to co w jego życiu się dzieje. (Mk 4,21-25)

Światlo ukrytwa, kto chce ukryc to co w jego życiu się dzieje. Ciemności dla niego są wówczas wyzwoleniem, bo nie widać w nich żadnych podłych kalkulacji, intryg, zdrad i kłamstwa. Ciemności grzechu jednak, to nie tylko sprawa indywidualnego sumienia, ale również zbiorowa halucynacja kłamliwą ideologią Złego, który opanowując ludzkie dusze, poddaje je równocześnie reżymowi swojej poprawności . Komunie z Chrystusem można mieć tylko wtedy, gdy jest się wewnętrznie wolnym, to znaczy umie się kochać. (Mk 4,21-25)

Szczytem piękna i szczytem szczęścia zarazem jest zachwyt człowieka szczodrobliwością Bożej Miłości, która nie kończy się jednorazowym darem, albo nawet jego uwielokrotnieniem, ale staje się komunią, czyli nowym egzystencjalnym stanem - ucieleśnieniem się Bożego partnerstwa z człowiekiem, w miłości. (2 Sm 7,18)

NIECH NAS BLOGOSLAWI BÓG WSZECHMOGĄCY, OJCIEC I SYN I DUCH śWIĘTY

[ZoRo]

(Ps 119,105)
Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich i światłem na mojej ścieżce.

Tak...Dziękuję, Panie mój.