nasz DOM

[Rozaniec]

Niedziela, 26 lipca 2020
XVII niedziela zwykła

(1 Krl 3,5.7-12)
W Gibeonie ukazał się Pan Salomonowi w nocy, we śnie. Wtedy rzekł Bóg: Proś o to, co mam ci dać. Teraz więc, o Panie, Boże mój, Tyś ustanowił królem Twego sługę w miejsce Dawida, mego ojca, a ja jestem bardzo młody. Brak mi doświadczenia! Ponadto Twój sługa jest pośród Twego ludu, któryś wybrał, ludu mnogiego, którego nie da się zliczyć ani też spisać, z powodu jego mnóstwa. Racz więc dać Twemu słudze serce pełne rozsądku do sądzenia Twego ludu i rozróżniania dobra od zła, bo któż zdoła sądzić ten lud Twój tak liczny? Spodobało się Panu, że właśnie o to Salomon poprosił. Bóg więc mu powiedział: Ponieważ poprosiłeś o to, a nie poprosiłeś dla siebie o długie życie ani też o bogactwa, i nie poprosiłeś o zgubę twoich nieprzyjaciół, ale poprosiłeś dla siebie o umiejętność rozstrzygania spraw sądowych, więc spełniam twoje pragnienie i daję ci serce mądre i rozsądne, takie, że podobnego tobie przed tobą nie było i po tobie nie będzie.

(Ps 119,57.72.76-77.127-130)
REFREN: Jakże miłuję prawo Twoje, Panie

Panie, Ty jesteś moim działem,
przyrzekłem zachować Twoje słowa.
Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze
niż tysiąc sztuk złota i srebra.

Niech Twoja łaska będzie mi pociechą
zgodnie z obietnicą, daną Twemu słudze.
Niech mnie ogarnie Twoja łaska, a żyć będę,
bo Twoje Prawo jest moją rozkoszą.

Przeto bardziej miłuję Twoje przykazania
niż złoto, niż złoto najczystsze.
Dlatego uważam za słuszne wszystkie Twe postanowienia,
i nienawidzę wszelkiej drogi fałszu.

Twoje napomnienia są przedziwne,
dlatego przestrzega ich moja dusza.
Poznanie Twoich słów oświeca
i naucza niedoświadczonych.

(Rz 8,28-30)
Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamiaru. Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi. Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał - tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił - tych też obdarzył chwałą.

Aklamacja (Mt 11,25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

(Mt 13,44-52)
Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Z radości poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli Mu: Tak jest. A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare.
....................................
mateusz.pl » czytania na każdy dzień

[Abuna Zygmunt]

Królestwo Boze jest skarbem. Jeśli ma się szczęście w zyciu szczęście je znaleźć, należy wszystko zrobic aby go pozyskac. Można też je porównać do rybaków, którzy wyciągnęli sieć na brzeg i zabrali z niej do domu tylko to co dobre, pozbywając się śmieci i brudów. Krolestwo Boze jest dla tych którzy sa asertywni w życiu, umieją „sprzedac wszystko” aby skarb pozyskać i „złe odrzucić”, aby się cieszyć dobrem. Umieją w życiu dobrze wybierać i mądrze oceniać. (Mt 13,44-52)

[Abuna Zygmunt]

„Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamiaru” (Rz 8,28)

Słynne powiedzienie św. Augustyna: „miłuj i rób co chcesz” nie jest tożsame z :”róbta co chceta”, cieszącym się u nas dużym wzięciem, bo św. Augustynowi chodzi w pierwszym rzędzie o miłość Boga. Wówczas człowiek zyskują dużo więcej, bo Bóg ratuje i pomnaża jego miłość, co jest największym życiowym błogosławieństwem.

[Abuna Zygmunt]

Boże odwiedziny młodego monarchy, Salomona(1 Krl 3,5.7-12), są tak bardzo „ludzkie”, tyle w nich ojcowskiej troski i tyle życzliwości. Najbardziej charakterystyczny jest prezent, z którym Bóg przyszedł aby go obdarować, pozostawiając jemu samemu jego wybór: „proś o to czego pragniesz”. Salomon otrzymał to o co poprosił, ale dar Boży to nie magia, nie przesądza o moralnej integralności obdarowanego. Owszem, jest dla niego duchową inspiracją, wezwaniem i błogosławieństwem, ale pozostawia mu wolność działania. Dar Bozy można przyjąć, rozwinąć go w sobie - można dobrze albo źle się nim posługiwać. Wszystko zależy od ludzkiego serca. Salomon w późniejszym wieku zszedł z drogi Bożej. Uległ złym wpływom jego kosmopolitycznego dworu. Jego niewłaściwa „otwartość” i „tolerancja” wypaczyły jego mądrość, gdy zaczął przystawał na grzeszne kompromisy. Żyjąc w ten sposób oddalił się od Boga - źródła wszystkich cnot i wszystkich wartości. Nam grozi to samo, pomimo tego, że posiadamy tylu szlachetnych przodków, pamiętamy o ich heroicznych zrywach, tyle cudów w przeszłości i teraz, tylu nowych świętych i ich proroczych wezwań do czujności.

bardziej miłuję Twoje przykazania
niż złoto, niż złoto najczystsze (z Ps 119)

Niech nas błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec i Syn i Duch Święty