nasz DOM

[Abuna Zygmunt]

Poswieceni dla Boga, oddani Bogu.
L’homme tout seul – un etre manque’.
Czlowiek musi miec “odpowiednia dla niego pomoc”. Sam sobie tego braku nie uzupelni. Musi miec GODNEGO SIEBIE partnera, ktory posiadalby tê sam± co on godnosc, a jednoczesnie bylby INNY, aby mogli sie wzajemnie DOPELNIAC, czyli tworzyc JEDNO¦Æ. Czlowiek nie moze zyc w samotnosci. Konieczny jest drugi czlowiek – WSPÓLNOTA. Tylko wowczas odzwierciedla prawde o Bogu, jest rzeczywi¶cie Jego „obrazem i podobienstwem”, realizuje w pelni swoje czlowieczenstwo.
Dotyczy to rowniez osob konsekrowanych, bo Bog nigdy nie niszczy czlowieczenstwa swoim powolaniem, ale je rozwija i uszlachetnia ... zeby bylo pomoca dla innych. W tym sensie, ze wzgledu na jego szczegolny cel w zakresie budowania wspolnoty, powolanie do zycia konsekrowanego, jest powolaniem RADYKALNIE WSPOLNOTOWYM. Bardzo wazne, aby nigdy nie zapominac, ze jest to nie tylko POWOLANIEM BOZYM, ale rowniez Jego DAREM. Kazdy czlonek wspolnoty jest DAREM OD BOGA, a wspolnota do ktorej nas wzywa Bog, nie moze byc bez Niego zbudowana – Bog jest jej budowniczym i ZASAD¡ ISTNIENIA.

[Giga]

My¶lê tak samo