(Ml 3, 1-4)
To mówi Pan Bóg: „Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów. Ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy się ukaże? Albowiem On jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe. Wtedy będzie miła Panu ofiara Judy i Jeruzalem jak za dawnych dni i lat starożytnych”.
(Ps 24, 7-8. 9-10)
REFREN:Pan Bóg Zastępów, On jest Królem chwały
Bramy, podnieście swe szczyty,
unieście się, odwieczne podwoje,
aby mógł wkroczyć Król chwały.
Kto jest tym Królem chwały?
Pan, dzielny i potężny,
Pan, potężny w boju.
Bramy, podnieście swe szczyty,
unieście się, odwieczne podwoje,
aby mógł wkroczyć Król chwały.
Kto jest tym Królem chwały?
Pan Zastępów: On jest Królem chwały.
(Hbr 2, 14-18)
Ponieważ dzieci uczestniczą we krwi i ciele, dlatego i Jezus także bez żadnej różnicy stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby uwolnić tych wszystkich, którzy przez całe życie przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli. Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe. Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu. W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom.
(Łk 2, 32)
Światło na oświecenie pogan i chwała ludu Twego, Izraela.
(Łk 2, 22-40)
Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostawała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.
....................................
mateusz.pl » czytania na każdy dzień
(Hbr 2, 14-18)
...Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe. Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu. W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom.
W tych slowach św. Pawła zawiera sie sens calego Poslannictwa Jezusa do nas - ludzi!
(Łk 2, 22-40)
...Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”. Była tam również prorokini Anna...
Podeszły wiek moze stac sie dla czlowieka Czasem Blogoslawionym...Przy koncu życia - tak ogromne wydarzenie dla Symeona i Anny!
Tyle Prawd sie odslania teraz i dla mnie...Dziękuję, Boże - moja Nieskonczona Miłości!
Przyjście Pana ma tylko wówczas sens jeżeli jesteśmy na nie gotowi. Inaczej próżne jest Nasze oczekiwanie i życie nasze nie ma sensu.
Grzech sprawił że zapanowała nad nami śmierć. Wpadliśmy do otchłani. Uwięzieni bylibyśmy w niej na wieki gdyby Chrystus nie umarł aby przez swoją śmierć od śmierci nas wyzwolić. Zmartwychwstał, abyśmy byli zmartwychwstali ciesząc się nowym życiem- życiem Bożym.
Chrystus na rękach Maryi w towarzystwie Świętego Józefa został ofiarowany Bogu jako niemowlę, zgodnie z nakazami prawa mojżeszowego. My również prosimy Maryję aby pomogła nam dokonać tego samego aktu aby nasze całe życie było oddane Bogu z prostotą i zaufaniem dziecka, niemowlęcia. Aby wspólnie z Maryją i Józefem stanowić rodzinę Bożą już tutaj na ziemi
Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju ..
Symeon za natchnieniem Ducha zobaczył w Dzieciątku więcej niż widziała Maryja.
Spełniło się dla niego to najbardziej wyczekiwane, spełniła się Boża obietnica. Spełniło się zycie Symeona.
Z internetu krzyczą propozycje zatrzymania zegara biologicznego, życia od nowa.
Z tego, co pamiętam, to syn pierworodny - takim był Jezus - mocą prawa mojżeszowego należał do, czyli był własnością, Boga i aby mógł stać się własnością rodziców, musiał być wykupiony za stosunkowo niską zresztą kwotę: za dwa gołębie, które ofiarowano (ciekawe, że przyjęło się słowo ofiarowanie a nie zapłata; może dlatego, że wielkość "kwoty" była w jakimś stopniu dobrowolna) kapłanowi albo jakiemuś innemu urzędnikowi reprezentującego instytucję religijną (o kogo chodzi - trzeba by zajrzeć do Starego Testamentu). Ponoć taką procedurę też zastosowano wobec maleńkiej Maryi, choć dziewczynki chyba nie były objęte koniecznością wykupu. Choć chodziło o wykupienie Jezusa, to jednak mówi się o Jego ofiarowaniu. Może dlatego, że samo zgłoszenie instytucji faktu wejścia w posiadanie syna pierworodnego i przedstawienie go było jakąś ofiarą.
Nie moĹźesz pisaÄ nowych tematĂłw Nie moĹźesz odpowiadaÄ w tematach Nie moĹźesz zmieniaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz usuwaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz gĹosowaÄ w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
FAQ
Szukaj
UĹźytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
