Alojzy urodził się 9 marca 1568 r. koło Mantui jako najstarszy z ośmiu synów margrabiego Ferdynanda di Castiglione. Ojciec pokładał w nim duże nadzieje. Chłopiec urodził się jednak bardzo wątły, a matce groziła przy porodzie śmierć. Rodzice uczynili więc ślub odbycia pielgrzymki do Loreto, jeśli matka i syn wyzdrowieją. Tak się też stało. Ojciec marzył o ostrogach rycerskich dla syna. W tym właśnie czasie flota chrześcijańska odniosła świetne zwycięstwo nad Turkami pod Lepanto (1571). Ojciec Alojzego brał udział w wyprawie. Dumny ze zwycięstwa ubrał swojego trzyletniego syna w strój rycerza i paradował z nim w fortecy nad rzeką Padem ku radości żołnierzy. Kiedy ojciec podążył na wyprawę wojenną do Tunisu (1573), pięcioletni Alojzy wrócił pod opiekę matki.
Kiedy Alojzy miał 7 lat, przeżył swoje "nawrócenie", jak sam twierdził. Poczuł nicość ponęt tego świata i wielką tęsknotę za Panem Bogiem. Odtąd duch modlitwy, otrzymany od matki, wzrósł w nim jeszcze silniej. Codziennie z budującą pobożnością odmawiał na klęczkach oprócz normalnych pacierzy rannych i wieczornych siedem psalmów pokutnych i oficjum do Matki Bożej. Ojciec był z tego niezadowolony. Po swoim powrocie z wyprawy wziął syna do Florencji na dwór wielkiego księcia Franciszka Medici, by tam nabrał manier dworskich. Alojzy jednak najlepiej czuł się w słynnym sanktuarium, obsługiwanym we Florencji przez serwitów, w kościele Annuntiata. Tu też przed ołtarzem Bożej Matki złożył ślub dozgonnej czystości. Jak głoszą jego żywoty, w nagrodę miał otrzymać przywilej, że nie odczuwał pokus przeciw anielskiej cnocie czystości.
W 1579 r. ojciec Alojzego został mianowany gubernatorem Monferrato w Piemoncie. Przenosząc się na tamtejszy zamek, zabrał ze sobą Alojzego. W następnym roku, z polecenia papieża Grzegorza XIII, wizytację kanoniczną diecezji Brescia odbywał św. Karol Boromeusz. Z tej okazji udzielił Alojzemu pierwszej Komunii świętej. Jesienią tegoż roku (Alojzy miał wówczas 12 lat) rodzice chłopca przenieśli się do Madrytu, gdzie na dworze królewskim spędzili wraz z Alojzym dwa lata. Alojzy nadal pogłębiał życie wewnętrzne przez odpowiednią lekturę. Rozczytywał się w dziełach św. Piotra Kanizego i w Ćwiczeniach duchowych św. Ignacego z Loyoli. Modlitwę swoją przedłużał do pięciu godzin dziennie. Równocześnie kontynuował studia.
Święty Alojzy Gonzaga Wreszcie zdecydował się na wstąpienie do zakonu jezuitów. Kiedy wyjawił swoje postanowienie ojcu, ten wpadł w gniew, ale stanowczy Alojzy nie ustąpił. Na korzyść swego brata, Rudolfa, zrzekł się prawa do dziedzictwa i udał się do Rzymu. W drodze zatrzymał się kilka dni w Loreto. 25 listopada 1585 roku wstąpił do nowicjatu jezuitów w Rzymie. Jak sam wyznał, praktyki pokutne, które zastał w zakonie, były znacznie lżejsze od tych, jakie sam sobie nakładał. Cieszył się jednak bardzo, że miał okazję do ćwiczenia się w wielu innych cnotach, do jakich zakon dawał mu okazję.
Jesienią 1585 r. Alojzy uczestniczył w publicznej dyspucie filozoficznej w słynnym Kolegium Rzymskim, gdzie olśnił wszystkich subtelnością i siłą argumentacji. Zaraz potem otrzymał święcenia niższe i został skierowany przez przełożonych na studia teologiczne. Był na trzecim roku studiów, kiedy we wrześniu 1589 roku przybył do Kolegium Rzymskiego św. Robert Bellarmin; wezwał on Alojzego, by powrócił do Castiglione i pojednał swojego brata Rudolfa z ojcem, który chciał wydziedziczyć syna tylko za to, że ten odważył się wejść w związek małżeński z osobą niższego stanu. Po załagodzeniu sporu Alojzy wrócił do Rzymu na czwarty rok studiów teologicznych, który miał zakończyć święceniami kapłańskimi (1590).
Wyroki Boże były jednak inne. W latach 1590-1591 Rzym nawiedziła epidemia dżumy. Alojzy prosił przełożonych, by zezwolili mu posługiwać zarażonym. Wraz z innymi klerykami udał się na ochotnika do szpitala św. Sykstusa oraz do szpitala Matki Bożej Pocieszenia. Wyczerpany studiami i umartwieniami organizm kleryka uległ zarazie. Alojzy zmarł jako kleryk, bez święceń kapłańskich, 21 czerwca 1591 r. w wieku zaledwie 23 lat.
Sława świętego Alojzego była tak wielka, że już w roku 1605 papież Paweł V ogłosił go błogosławionym. Kanonizacja odbyła się jednak dopiero w roku 1726. Dokonał jej papież Benedykt XIII jednocześnie z kanonizacją św. Stanisława Kostki. Ten sam papież ogłosił w 1729 św. Alojzego patronem młodzieży, szczególnie młodzieży studiującej. W 1926 roku papież Pius XI ogłosił św. Alojzego patronem młodzieży katolickiej. Jego relikwie spoczywają w kościele św. Ignacego w Rzymie.
Szczególnym nabożeństwem do świętych Stanisława Kostki i Alojzego Gonzagi wyróżniał się św. Robert Bellarmin. Miał on ich wizerunki w swoim pokoju. Niemniej serdecznym nabożeństwem do św. Alojzego wyróżniał się św. Jan Bosko. Ku jego czci obchodził nabożeństwo 6 niedziel, przygotowujących do dnia św. Alojzego, który obchodził bardzo uroczyście. Swoje drugie z kolei oratorium, w Turynie, nazwał właśnie jego imieniem.
W ikonografii św. Alojzy przedstawiany jest w sutannie jezuickiej, w białej komży z szerokimi rękawami. Jego atrybutami są: czaszka, Dziecię Jezus w ramionach, mitra książęca u stóp, krzyż, lilia, czaszka
Od marca 2018 do marca 2019 r. trwa rok jubileuszowy św. Alojzego Gonzagi. Decyzją Stolicy Apostolskiej obchodzony jest on w rzymskim kościele św. Ignacego, gdzie spoczywa św. Alojzy, i we wszystkich kościołach noszących jego wezwanie.
W świątyniach tych można uzyskiwać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami: spowiedź, Komunia św., brak przywiązania do jakiegokolwiek grzechu i modlitwa w intencjach Ojca Świętego.
Alojzy Gonzaga (1568-1591) to jeden z najmłodszych kanonizowanych jezuitów. Jako nastolatek był paziem na dworze króla Hiszpanii Filipa II. Wbrew woli rodziny wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Nie doczekał jednak święceń kapłańskich, gdyż zmarł w wieku 23 lat, opiekując się chorymi na dżumę w Rzymie. Beatyfikował go w 1605 r. papież Paweł V, a kanonizował w 1726 r. (razem z innym młodym jezuitą, św. Stanisławem Kostką) papież Benedykt XIII, który trzy lata później ogłosił go patronem studentów. W św. Alojzy został decyzją Piusa XI patronem młodzieży katolickiej, zaś w 1991 r. Jan Paweł II ogłosił go patronem chorych na AIDS.
Nadzwyczajny jubileusz św. Alojzego zbiega się ze zgromadzeniem Synodu Biskupów nt. wiary i rozeznawania powołania ludzi młodych. Poprzez jubileuszowe obchody Towarzystwo Jezusowe chce zwrócić uwagę właśnie na aktualność rozeznawania: słuchania natchnień Ducha Świętego, by na tej podstawie podejmować życiowe wybory.
Chce także wskazać na aktualność postaci św. Alojzego - deklaruje o. Massimo Nevola, przełożony jezuickiej wspólnoty przy kościele św. Ignacego. Chodzi m.in. o ukazanie jego miłości miłosiernej jako prawdziwego świadectwa chrześcijańskiego w życiu codziennym. Św. Alojzy oddał się bez reszty pomocy chorym, od których zaraził się śmiertelną chorobą.
Program obchodów jubileuszowych obejmuje zarówno nabożeństwa, jak i konferencje. Jedna z nich, nt. odwagi podejmowania decyzji, odbyła się 13 kwietnia w Rzymie z udziałem teologa. Podczas kolejnej, zaplanowanej na 1 czerwca, astrofizyk z Obserwatorium Watykańskiego będzie mówił o powołaniu do badań naukowych. Następne spotkania dotyczyć będą rozeznawania w polityce (19 października), wolności serca (23 listopada, z udziałem o. Marko Rupnika) i zbawienia we wspólnocie (11 stycznia, z udziałem br. Enzo Bianchiego ze Wspólnoty Monastycznej z Bose). Prał. Marco Frisina prowadzić będzie Lectio Divina (modlitewne czytanie Pisma Świętego).
Jezuici zamierzają wydać w czterech językach książkę "Ja, Alojzy", autorstwa o. Federico Pelicona, a także płytę DVD o bohaterze jubileuszu.
Głównym punktem jubileuszu będzie Mszą św., jaką kard. Mauro Piacenza, prefekt Penitencjarii Apostolskiej odprawi w kościele św. Ignacego 21 czerwca, we wspomnienie liturgiczne św. Alojzego. Obchody zakończą się 9 marca 2019 r. wykonaniem specjalnie na tę okazję skomponowanego oratorium.
Nie moĹźesz pisaÄ nowych tematĂłw Nie moĹźesz odpowiadaÄ w tematach Nie moĹźesz zmieniaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz usuwaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz gĹosowaÄ w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum