Sobota, 22 grudnia 2018
Sobota III tygodnia adwentu - wspomnienie dowolne ¶więtej Franciszki Ksawery Cabrini, dziewicy i zakonnicy
(1 Sm 1,24-28)
Gdy Anna odstawiła Samuela od piersi, wzięła go z sob± w drogę, zabieraj±c również trzyletniego cielca, jedn± efę m±ki i bukłak wina. Przyprowadziła go do domu Pana, do Szilo. Chłopiec był jeszcze mały. Zabili cielca i poprowadzili chłopca przed Helego. Powiedziała ona wówczas: „Pozwól, panie mój! Na twoje życie! To ja jestem ow± kobiet±, która stała tu przed tob± i modliła się do Pana. O tego chłopca się modliłam, i Pan spełnił moj± pro¶bę, któr± do Niego zanosiłam. Oto ja oddaję go Panu. Na wszystkie dni, jak długo będzie żył, zostaje oddany na własno¶ć Pana”. I oddali tam pokłon Panu.
(1 Sm 2,1,4-5,6-7,5abcd)
REFREN: Całym swym sercem raduję się w Panu
Raduje się me serce w Panu,
moc moja ku Panu się wznosi.
Rozwarły się me usta na wrogów moich,
gdyż cieszyć się mogę Twoj± pomoc±.
Łuki siłaczy się łami±,
słabi przepasuj± się moc±,
Za chleb najmuj± się syci, a odpoczywaj± głodni,
niepłodna rodzi siedmioro, a więdnie bogata w dzieci.
To Pan daje ¶mierć i życie,
w grób wtr±ca i zeń wywodzi.
Pan uboży i wzbogaca,
poniża i wywyższa.
Z pyłu podnosi biedaka,
z barłogu dĽwiga nędzarza,
By go w¶ród ksi±ż±t posadzić,
by dać mu stolicę chwały.
Królu narodów, kamieniu węgielny Ko¶cioła, przyjdĽ i zbaw człowieka, którego z mułu utworzyłe¶.
(Łk 1,46-56)
W owym czasie Maryja rzekła: „Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim. Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy, oto bowiem odt±d błogosławić mnie będ± wszystkie pokolenia. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, ¶więte jest imię Jego. A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenia nad tymi, co się Go boj±. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszni±cych się zamysłami serc swoich. Str±cił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Uj±ł się za swoim sług±, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. Jak obiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwa na wieki”. Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.
..................................
mateusz.pl » czytania na każdy dzień
"...wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, ¶więte jest imię Jego. A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenia nad tymi, co się Go boj±..."
Mnie tez wielkie rzeczy uczynił Wszechmocny, Młosierny Bóg w calym zyciu i w ostatnich dwoch tygodniach...Mialam tylko bardzo mal± odrobinke nadziei, ze wroce żywa ze szptala...
Jak bardzo wielkie jest Twe Miłosierdzie, Boże! Tyle cudów codziennie, dookoła...Wielbię Cię i dziekuję za Twe zmilowania nade mn±, nad nami...
Ofiarować Bogu ukochane dziecko i spelnic w ten sposob zlozone Bogu przyrzeczenie, to wyraz wiernej milosci i jednoczesnie ofiarowanie samej siebie. Kazda szczera ofiara zlozona Bogu, jest jednoczesnie aktem ofiarowania siebie.
Po co byl jej syn, skoro go oddala? To dziecko uczynilo z niej matke, a wiec obdarowalo wyjatkowym doswiadczeniem macierzynstwa. Ponadto, to dziecko stalo sie wielkim prorokiem Izraela.
Nieraz rozumie sie Milosierdzie Boze jako przejaw nadzwyczajnej poblażliwosci wobec grzesznikow, tak ze nie musza nawet zalowac za swoje grzechy. Tymczasem w pierwszym rzędzie jest to zmilowanie nad tymi ktorzy cierpia niesprawiedliwosc, s± uciskani, wyzyskiwani i ponizani przez innych.
Niech nas błogosławi Bóg Wszechmog±cy, Ojciec i Syn i Duch ¦więty
Nie moĹĽesz pisać nowych tematĂłw Nie moĹĽesz odpowiadać w tematach Nie moĹĽesz zmieniać swoich postĂłw Nie moĹĽesz usuwać swoich postĂłw Nie moĹĽesz gĹ‚osować w ankietach Nie możesz zał±czać plików na tym forum Nie możesz ¶ci±gać zał±czników na tym forum