Niedziela, 30 grudnia 2018
Niedziela w oktawie Narodzenia Pańskiego - Święto świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa
(1 Sm 1, 20-22. 24-28)
Anna poczęła i po upływie dni urodziła syna, i nazwała go imieniem Samuel, ponieważ mówiła: "Uprosiłam go u Pana". Elkana udał się z całą rodziną, by złożyć Panu doroczną ofiarę i wypełnić swój ślub. Anna zaś nie poszła, lecz oświadczyła swemu mężowi: "Gdy chłopiec będzie odstawiony od piersi, zaprowadzę go, żeby się pokazał przed obliczem Pana i aby tam pozostał na zawsze". Gdy go odstawiła, wzięła go z sobą w drogę, zabierając również trzyletniego cielca, jedną efę mąki i bukłak wina. Przyprowadziła go do domu Pana, do Szilo. Chłopiec był jeszcze mały. Zabili cielca i poprowadzili chłopca przed Helego. Powiedziała ona wówczas: "Pozwól, panie mój! Na twoje życie! To ja jestem ową kobietą, która stała tu przed tobą i modliła się do Pana. o tego chłopca się modliłam, i spełnił Pan prośbę, którą do Niego zanosiłam. oto ja oddaję go Panu. Po wszystkie dni, jak długo będzie żył, zostaje oddany Panu". I oddali tam pokłon Panu.
(Ps 84 (83), 2-3. 5-6. 9-10)
REFREN: Szczęśliwi, którzy mieszkają w Twym domu
Jak miłe są Twoje przybytki,
Panie zastępów!
Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich,
serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie wielbiąc Ciebie.
Szczęśliwi, których moc jest w Tobie,
którzy zachowują ufność w swym sercu.
(1 J 3, 1-2. 21-24)
Najmilsi: Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest. Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, to mamy ufność w Bogu, a o co prosić będziemy, otrzymamy od Niego, ponieważ zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba. Przykazanie zaś Jego jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał. Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa on w nas, poznajemy po duchu, którego nam dał.
Aklamacja (Dz 16, 14b)
Otwórz, Panie, nasze serca, abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego.
(Łk 2, 41-52)
Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jeruzalem na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został młody Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest wśród pątników, uszli dzień drogi i szukali Go między krewnymi i znajomymi. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jeruzalem, szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: "Synu, czemu nam to uczyniłeś? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie". Lecz on im odpowiedział: "Czemu Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?" Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te sprawy w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.
..................................
mateusz.pl » czytania na każdy dzień
(1 J 3, 1-2. 21-24)
Najmilsi: Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy....
... Przykazanie zaś Jego jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał. Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa on w nas, poznajemy po duchu, którego nam dał.
Dzieckiem Bożym jestem ja..."a to, że trwa on w nas, poznajemy po duchu, którego nam dał."
Dziękuję, mój Boże...
(Łk 2, 41-52)
Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jeruzalem na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym...
...Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie". Lecz on im odpowiedział: "Czemu Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?"...
U kresu kazdej pielgrzymki spotykamy Boga...
Jakze wiele dalo mi pielgrzymowanie do Maki Bożej...
W szpitalu, niedawno, spotkalam Pania (odwiedzajaca swoja sasiadke z bloku), ktora 18 rzazy byla pieszo - z Warszawy, do Częstochowy;...wyczulam, zanim o swoim pielgrzymowaniu powiedziała, że zostala obdarowana Duchem...Wazne Spotkanie...z Modlitwa, z życzliwoscia...ze śmiercią...Umarla przy nas, po cichutku, inna Pacjentka z sali...
Wazny tekst dla zrozumienia dynamiki zycia duchowego. „Co roku chodzili do Jeruzalem”, a wiec chodzi o zwykla rutynę religijną. „Nie zauwazyli, ze ”młody Jezus zostal w Jerozolimie”, bo rutyna zawsze potrzebuje szukania zywego Chrystusa („wrocili do Jeruzalem, szukajac Go”. Poszukiwanie musi byc radykalne i szczere, dlatego musi byc wybrzmieć rowniez Maryjne :”Synu, dlaczego nam to uczyniles”, bez pozostawania w rutynie wlasnej oceny tego co sie stalo. Trzeba zmierzyć się rowniez radykalnie i szczerze z Jezusowym : „Czemu Mnie szukaliscie? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?"Normalne jest, ze nie od razu sie to zrozumie, bo do mądrości trzeba dorastac, nie ulegając ani chęci fanatycznego czy fundamentalistycznego potępienia, ani defetystycznego zniechecenia i rezygnacji. Jak Maryja trzeba umiec „ wiernie chowac wszystkie te sprawy w swym sercu”, by rosnąć wraz z Jezusem „w lasce u Boga i u ludzi”
Radościa prawdziwej milosci jest ofiarowanie tego, czego najbardziej pragnie kochna osoba. Milosc Boza odpowiada na pragnienia czlowieka, a miłość czlowieka w odpowiedzi z wdziecznoscia ofiaruje Bogu to co najcenniejszego posiada. Tak na prawde, to prawdziwa milosc jest zawsze ofiarowaniem samego siebie.
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie wielbiąc Ciebie.
Juz jestesmy Dziecmi Bozymi, ale jeszcze tego nie pojmujemy. Musimy Go ujrzec („bo ujrzymy Go takim jakim jest”) i wtedy dopiero pojmiemy nasze szczęście. Tak jak Adam gdy zgrzeszyl dostrzegl, ze jest nagi i uciekl aby sie ukryc przed Bogiem, tak przy koncu historii Zbawienia czlowiek dojrzy wreszcie, ze w Jezusie Chrystusie jest pelnym chwaly Dzieckiem Bozym i będzie mial nie tylko odwage, ale wewnetrzną nieprzeparta pasje, jak pragnienie szczęśćia ktore posiada kazdy człowiek, żeby ujrzeć Boga, spotkać sie z Nim i zyć z Nim w świętej komunii milosci
Nie ma innego sposobu na rzeczywista komunię z Bogiem, jak tylko „wierzyć w Jezusa Chrystusa i milować sie wzajemnie”. Nie wystarczy sama wiara w Chrystusa, albo tylko sama wzajemna milosc, bez odniesienia do wiary w Chrystusa.
Niech nas błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec i Syn i Duch Święty
Nie moĹźesz pisaÄ nowych tematĂłw Nie moĹźesz odpowiadaÄ w tematach Nie moĹźesz zmieniaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz usuwaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz gĹosowaÄ w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
FAQ
Szukaj
UĹźytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
