nasz DOM

Zolnierze · Miejscowosc: Warszawa

Sobota XVIII tydzień zwykły

Czytanie pierwsze
(Pwt 6, 4-13)
Mojżesz powiedział do ludu: "Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Pan jedynie. Będziesz więc miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję. Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił, przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu. Przywiążesz je do twojej ręki jako znak. One ci będą ozdobą między oczami. Wypisz je na odrzwiach swojego domu i na twoich bramach. Gdy Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi, o której poprzysiągł przodkom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, że da tobie miasta wielkie i bogate, których nie budowałeś, domy pełne wszelkich dóbr, których nie zbierałeś, wykopane studnie, których nie kopałeś, winnice i gaje oliwne, których nie sadziłeś, kiedy będziesz jadł i nasycisz się, strzeż się, byś nie zapomniał o Panu, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Będziesz się bał Pana, Boga swego, będziesz Mu służył i na Jego imię będziesz przysięgał".

Psalm
(Ps 18 (17), 2-3a. 3b-4. 47 i 51ab)
REFREN: Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja

Miłuję Cię, Panie,
Mocy moja,
Panie, Opoko moja i Twierdzo,
mój Wybawicielu.

Boże, Skało moja, na którą się chronię,
Tarczo moja, Mocy zbawienia mego i moja Obrono.
Wzywam Pana, godnego chwały,
i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół.

Niech żyje Pan, niech będzie błogosławiona moja Opoka,
niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca.
Ty dałeś wielkie zwycięstwo królowi
i łaską obdarzyłeś Dawida, Twego pomazańca.

Aklamacja
Aklamacja (2 Tm 1, 10b)
Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył, a na życie rzucił światło przez Ewangelię.

Ewangelia
(Mt 17, 14-20)
Pewien człowiek zbliżył się do Jezusa i padając przed Nim na kolana, prosił: "Panie, zlituj się nad moim synem! Jest epileptykiem i bardzo cierpi; bo często wpada w ogień, a często w wodę. Przyprowadziłem go do Twoich uczniów, lecz nie mogli go uzdrowić". Na to Jezus odrzekł: "O plemię niewierne i przewrotne! Jak długo jeszcze mam być z wami; jak długo mam was znosić? Przyprowadźcie Mi go tutaj!" Jezus rozkazał mu surowo, i zły duch opuścił go. Od owej pory chłopiec odzyskał zdrowie. Wtedy uczniowie podeszli do Jezusa na osobności i zapytali: "Dlaczego my nie mogliśmy go wypędzić?" On zaś im rzekł: "Z powodu małej wiary waszej. Bo zaprawdę, powiadam wam: Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: "Przesuń się stąd tam!", a przesunie się. I nic nie będzie dla was niemożliwego".

Abuna Zygmunt · Abuna Zygmunt Miejscowosc: Aleppo

Jak może Jezus ganić apostołów za ich małą wiarę? Przecież wiara jest łaską ! To raczej Boga należałoby oskarżać - podnoszą głos krytycy Jezusa w obronie apostołów - za to że ich w nią nie zaopatrzył obficie. Tymczasem Jezus mówi o niedowiarstwie, czyli braku wiary który zawiera w sobie pewną słabość moralną, taką na przykład jak powierzchowność, lenistwo, brak koncentracji, brak wytrwałości, brak szacunku dla siebie samych i dla innych … brak wigoru, który daje Duch Święty tym którzy tego szczerze pragną i o to się uczciwie starają. Stanowią wówczas oni urodzajną glebę, a nie „drogę publiczną”, „skałę” albo „ciernie”, na których nie może rosnąć i owocować ziarno. W rzeczywistości chodzi bowiem o niewiele - wiara może przenosić góry, gdy jest autentyczna, to znaczy posiada w sobie żywotność Boskiego Ducha. (Mt 17, 14-20)

ElzbietaS · Elzbieta Miejscowosc: Tokio

Jaki to paradoks, ze ci którzy posiadali wiarę większa od ziarnka gorczycy nigdy gór nie chcieli przesuwać ale prosili o łaskę wspolcierpienia z Chrystusem.