nasz DOM

[Zolnierze]

Niedziela, 20 marca 2022. Patron dnia: Święta Aleksandra, męczennica

Trzecia Niedziela Wielkiego Postu

Czytanie pierwsze
(Wj 3, 1-8a. 13-15)
Gdy Mojżesz pasł owce swego teścia imieniem Jetro, kapłana Madianitów, zaprowadził owce w głąb pustyni i doszedł do Góry Bożej Horeb. Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. Mojżesz widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego. Wtedy Mojżesz powiedział do siebie: "Podejdę, żeby się przyjrzeć temu niezwykłemu zjawisku. Dlaczego krzew się nie spala?" Gdy zaś Pan ujrzał, że podchodzi, by się przyjrzeć, zawołał Bóg do niego ze środka krzewu: "Mojżeszu, Mojżeszu!" On zaś odpowiedział: "Oto jestem". Rzekł mu Bóg: "Nie zbliżaj się tu! Zdejmij sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą". Powiedział jeszcze Pan: "Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba". Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem zwrócić oczy na Boga. Pan mówił: "Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu mego w Egipcie i nasłuchałem się narzekań jego na ciemięzców, znam więc jego uciemiężenie. Zstąpiłem, aby go wyrwać z rąk Egiptu i wyprowadzić z tej ziemi do ziemi żyznej i przestronnej, do ziemi, która opływa w mleko i miód". Mojżesz zaś rzekł Bogu: "Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mnie do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, cóż im mam powiedzieć?" Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: "Jestem, który jestem". I dodał: "Tak powiesz synom Izraela: Jestem posłał mnie do was". Mówił dalej Bóg do Mojżesza: "Tak powiesz Izraelitom: Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia".

Czytanie drugie
(1 Kor 10, 1-6. 10-12)
Nie chciałbym, bracia, byście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze i wszyscy byli ochrzczeni w imię Mojżesza, w obłoku i w morzu; wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a skałą był Chrystus. Lecz w większości z nich nie upodobał sobie Bóg; polegli bowiem na pustyni. Stało się zaś to wszystko, by mogło posłużyć za przykład dla nas, abyśmy nie byli skłonni do złego, tak jak oni zła pragnęli. Nie szemrajcie, jak niektórzy z nich szemrali - i zostali wytraceni przez dokonującego zagłady. A wszystko to przydarzało się im jako zapowiedź rzeczy przyszłych, spisane zaś zostało ku pouczeniu nas, których dosięga kres czasów. Niech przeto ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł.

Psalm
(Ps 103 (102), 1b-2. 3-4. 6-7. 8 i 11)
REFREN: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia

Błogosław, duszo moja, Pana,
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

On odpuszcza wszystkie twoje winy
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby,
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

Dzieła Pana są sprawiedliwe,
wszystkich uciśnionych ma w swojej opiece.
Drogi swoje objawił Mojżeszowi,
swoje dzieła synom Izraela.

Miłosierny jest Pan i łaskawy,
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią,
tak wielka jest łaska Pana dla Jego czcicieli.

Aklamacja
Aklamacja (Mt 4, 17)
Pan mówi: Nawracajcie się, bliskie jest królestwo niebieskie.

Ewangelia
(Łk 13, 1-9)
W tym czasie przyszli jacyś ludzie i donieśli Jezusowi o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar. Jezus im odpowiedział:"Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, iż to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jeruzalem? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie". I opowiedział im następującą przypowieść: "Pewien człowiek miał zasadzony w swojej winnicy figowiec; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Rzekł więc do ogrodnika: "Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym figowcu, a nie znajduję. Wytnij go, po co jeszcze ziemię wyjaławia?" Lecz on mu odpowiedział: "Panie, jeszcze na ten rok go pozostaw, aż okopię go i obłożę nawozem; i może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz go wyciąć".

[barmal]

Nasza szansa.

[ElzbietaS]

A człowiek coraz bardziej pokłada wiarę w siebie.
Systemy przeciwpożarowe i te chroniące przed trzęsieniem ziemi itd.
Z Kijowskiej Katedry Chrystus już został przewieziony do schronu.
Niechby dla ludzi tam się ukrywających.
Zamkniete swego czasu koscioly, żeby się ludzie nie zarażali.
Nie zapomnę obrazka z telewizyjnych wiadomości po trzęsieniu ziemi w Kobe.
Nietknięty ogniem drewniany krzyż na kompletnym pogorzelisku.
Boże, miłej nas w Swoim nieskończonym miłosierdziu.

[Abuna Zygmunt]

Nasze życie ma sens PRZEJŚCIA przez morze i pustynię do Ziemi Obiecanej. Św. Paweł mówi nam dzisiaj o zaskakującej prawdzie tych którzy nas poprzedzili w tej życiowej próbie, że „w większości z nich nie upodobał sobie Bóg; polegli bowiem na pustyni. Stało się zaś to wszystko, by mogło posłużyć za przykład dla nas, abyśmy nie byli skłonni do złego, tak jak oni zła pragnęli”.
Ważne jest dla nas, abyśmy wiedzieli o tym, że nasze życiowe „przejście” posiada duchowa głębię Bożego „upodobania” sobie w nas. Kto zaś na to „upodobanie” jest obojętny, albo je odrzuca, traci orientację w marszu przez pustynię i nie idąc za Przewodnikiem, ginie na niej. Jest to schemat pokusy który się powtarza przez wieki i dotyczy każdego z nas.

Trzeba też pamiętać o tym, że nie kara jest właściwym odniesieniem do rozumienia ostrzeżeń Bożych, ale cud Zbawienia, czyli tego, że „bliskie jest Królestwo Niebieskie”. Proklamuje się tę prawdę aby słuchających pobudzić do życiowej odnowy, co jest aktualne szczególnie dzisiaj, bo nasz czas jest pełen Bożych znaków, jak na przykład pandemia covida, wojna na Ukrainie i zawierzenie Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi.
JAK JA ODPOWIADAM NA WEZWANIE DO NAWRÓCENIA ?!

[Abuna Zygmunt]

„Mojżesz pasł owce swego teścia”. Skromny człowiek, a wykształcony najlepiej jak tylko można było sobie pomyśleć w ówczesnym świecie , przed którym otworem stała kariera na dworze faraona. Jest on jakąś zapowiedzią narodzin Jezusa w Betlejem, ucieczki do Egiptu, ubogiego życia w Nazarecie i krzyża.

„Doszedł do Góry Bożej Horeb”, udając się z owcami w głąb pustyni. Nieraz ludzie się żalą na codzienność, ze jest nudna, ograniczająca, że w ruinę obraca dawne plany eksploracji świata i radosnej konsumpcji. Nie wiedzą, że idąc w głąb tej pustyni, mogą dojść Góry Bożej Horeb.

„Ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia”, który krzewu nie spalał. Bóg do niego z tego krzewu przemawiał, każąc mu zdjąć sandały, bo miejsce tej rozmowy i tego spotkania jest miejscem świętym. Nie można iść na spotkanie z Panem i nie można Go słuchać bez znaku szacunku i uniżenia, czyli po prostu chodzi o powagę tego co się robi, o wyrażenie miłości i zaufania.

„Zstąpiłem, aby go wyrwać z rąk Egiptu i wyprowadzić z tej ziemi do ziemi żyznej i przestronnej, do ziemi, która opływa w mleko i miód". Komunikat Boży posiada charakter zbawczy i wymiar wspólnotowy.

„"Jestem, który jestem" to święte imię Boga, mówiące o tym, że Bóg jest naszym miłosiernym zbawicielem i że jest to szczególnie ważne w chwilach życiowej próby.

"Jestem, który jestem" – oby to imię wybrzmiewało dzisiaj, w świecie który nie wierzy w Boga i nie zależy mu na Nim. Jest to naszą misją, związaną z Chrztem św, na którym otrzymaliśmy Ducha Świętego i dzięki temu Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba stał się dla nas również Bogiem Jezusa, a my przez to Bożymi dziećmi.