nasz DOM

[karino09]

Dwie nowe rzeczywisto¶ci

29. Podobnie jak reszta ¶wiata, Bliski Wschód
ma do czynienia z dwoma przeciwstawnymi zjawiskami:
laicyzacj± z jej skrajnymi konsekwencjami
i agresywnym fundamentalizmem, który powo³uje
siê na ¼ród³a religijne. Niektórzy przywódcy
polityczni i religijni, ze wszystkich wspólnot na
Bliskim Wschodzie, z wielk± nieufno¶ci± pod28
chodz± do laicko¶ci, traktuj±c j± jako przejaw ateizmu
b±d¼ niemoralno¶ci. Prawd± jest, ¿e laicko¶æ
mo¿e niekiedy zawieraæ upraszczaj±ce stwierdzenia,
¿e religia nale¿y wy³±cznie do sfery prywatnej,
jak gdyby by³a ona jedynie kultem indywidualnym
i domowym, istniej±cym poza ¿yciem, etyk±, relacjami
z drugim cz³owiekiem. W swojej skrajnej i
ideologicznej formie ta laicko¶æ, która przerodzi³a
siê w sekularyzm, odmawia obywatelowi prawa
do publicznego wyra¿ania swej religii, uznaj±c, ¿e
jedynie pañstwo mo¿e dyktowaæ zasady dotycz±ce
jej formy publicznej. Teorie te s± stare i nie s±
ju¿ one typowo zachodnie. Nie mo¿na ich myliæ
z chrze¶cijañstwem.
Zdrowa laicko¶æ natomiast oznacza uwolnienie
wiary od ciê¿aru polityki i wzbogacenie polityki
o to, co wnosi wiara, przy zachowaniu koniecznego
dystansu, wyra¼nego rozró¿nienia i niezbêdnej
wspó³pracy miêdzy obydwiema. ¯adne spo³eczeñstwo
nie mo¿e rozwijaæ siê nale¿ycie, je¿eli
nie zapewni wzajemnego szacunku miêdzy
polityk± i religi±, wystrzegaj±c siê sta³ej pokusy
mieszania ich lub przeciwstawiania sobie. Idealna
relacja opiera siê przede wszystkim na naturze
cz³owieka – a zatem na zdrowej antropologii
– i na pe³nym poszanowaniu jego niezbywalnych
praw. U¶wiadomienie sobie tej idealnej relacji pozwala
zrozumieæ, ¿e istnieje swego rodzaju jedno¶æ-
odrêbno¶æ, która winna cechowaæ relacjê
miêdzy w³adz± duchow± (religijn±) a w³adz± doczesn±
(polityczn±), poniewa¿ obydwie s± powo³ane,
jakkolwiek przy koniecznym rozró¿nieniu, do har29
monijnej wspó³pracy dla wspólnego dobra. Taka
zdrowa laicko¶æ gwarantuje polityce dzia³anie bez
instrumentalizowania religii, a religii ¿ycie w wolno¶ci,
bez obci±¿ania siê polityk±, podyktowan±
przez interes i niekiedy niezbyt zgodn±, a nawet
sprzeczn± z wiar±. Dlatego w³a¶nie zdrowa laicko¶æ
(jedno¶æ-odrêbno¶æ) jest potrzebna, a nawet
niezbêdna obydwu. Z wyzwaniem, jakie stanowi
relacja miêdzy tym, co nale¿y do sfery polityki, a
tym, co nale¿y do sfery religii, mo¿na siê zmierzyæ
z cierpliwo¶ci± i odwag± przez odpowiedni± formacjê
ludzk± i religijn±. Trzeba nieustannie przypominaæ
o miejscu Boga w ¿yciu osobistym, rodzinnym
i obywatelskim oraz o miejscu cz³owieka
w planie Bo¿ym. Nade wszystko za¶ trzeba siê
wiêcej modliæ w tej intencji.

http://episkopat.pl/pliki...-%20Polacco.pdf

[Dorota Halasa]

...istnieje swego rodzaju jedno¶æ-
odrêbno¶æ, która winna cechowaæ relacjê
miêdzy w³adz± duchow± (religijn±) a w³adz± doczesn±
(polityczn±), poniewa¿ obydwie s± powo³ane,
jakkolwiek przy koniecznym rozró¿nieniu, do harmonijnej
wspó³pracy dla wspólnego dobra.

Trzeba nieustannie przypominaæ
o miejscu Boga w ¿yciu osobistym, rodzinnym
i obywatelskim oraz o miejscu cz³owieka
w planie Bo¿ym. Nade wszystko za¶ trzeba siê
wiêcej modliæ w tej intencji.

Swiete slowa

pozwolilabym sobie dodac, ze obydwie wladze sa powolane w takim samym stopniu do odpowiedzialnej i harmonijnej wspolpracy na rzecz wspolnego dobra ludzkosci.