Strona Główna nasz DOM
www.netparafia.pl

FAQFAQ  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  Chat

Poprzedni temat «» NastÄ™pny temat
MODLITWY I INTENCJE MODLITW(czwartek)
Autor Wiadomość
ElzbietaS
Elzbieta


Miejscowosc: Tokio
WysÅ‚any: 30 Maj 2013, 05:55   MODLITWY I INTENCJE MODLITW(czwartek)

Bóg daje siê spo¿ywaæ!
Bierzcie i jedzcie! Spo¿ywajcie Moja Milosc, nasyæcie siê Moim Zyciem.
 
 
ElzbietaS
Elzbieta


Miejscowosc: Tokio
WysÅ‚any: 30 Maj 2013, 05:55   

W tym Roku Wiary modlmy sie o wiare w Jezusa Chrystusa
i o opieke Opatrznosci Bozej dla nas i naszych bliskich,
i bysmy chcieli i umieli swiadczyc o Bogu wszedzie, gdzie nas Bog posle...


Aby odpowiedzialni za wymiar sprawiedliwo¶ci kierowali siê zawsze uczciwo¶ci± i prawym sumieniem.
Aby seminaria, zw³aszcza Ko¶cio³ów misyjnych, formowa³y pasterzy wed³ug Serca Chrystusa, ca³kowicie oddanych g³oszeniu Ewangelii.


od wszelakich zlych przygod racz nas zawsze wybawiac Panno chwalebna i blogoslawiona

Maryjo, pros z nami Ducha Swietego o
mi³o¶æ, rado¶æ, pokój, cierpliwo¶æ, uprzejmo¶æ, dobroæ, wierno¶æ, ³agodno¶æ, opanowanie.


Modlmy sie za dusze naszych bliskich zmarlych.
Modlmy sie o pokoj w Syrii i na swiecie.
Modlmy sie za nas samych.
 
 
ElzbietaS
Elzbieta


Miejscowosc: Tokio
WysÅ‚any: 30 Maj 2013, 05:59   

SOBÓR TRYDENCKI
Sesja XIII (1551)
Dekret o Naj¶wiêtszym Sakramencie


[Wstêp] - ¦wiêty, ekumeniczny i powszechny Sobór Trydencki, prawnie zgromadzony w Duchu ¦wiêtym pod przewodnictwem tych samych legatów i nuncjuszy Stolicy Apostolskiej, chocia¿ nie bez szczególnego natchnienia i kierownictwa Ducha ¦wiêtego, zebra³ siê w tym celu, aby wy³o¿yæ prawdziw± i dawn± naukê o wierze i sakramentach i by zaradziæ wszystkim herezjom i bolesnym udrêczeniom, które w obecnej chwili niepokoj± i rozdzieraj± Ko¶ció³ na ró¿ne czê¶ci; ju¿ od samego pocz±tku zamierza³ przede wszystkim wyrwaæ z korzeniami k±kol bezecnych herezji i schizm, które w naszych czasach "nieprzyjazny cz³owiek zasia³" [Mt 13, 25 nn].W nauce dotycz±cej wiary, korzystania i czci Naj¶w. Eucharystii, któr± zreszt± Zbawiciel nasz pozostawi³ w Ko¶ciele jako symbol jego jedno¶ci i mi³o¶ci, pragn±c, aby ³±czy³a ona razem i jednoczy³a wszystkich chrze¶cijan. Dlatego ten ¶wiêty Sobór, podaj±c zdrow± i autentyczn± naukê o czcigodnym i Boskim Sakramencie Eucharystii, któr± zawsze zachowywa³ Ko¶ció³ katolicki, pouczony przez samego Jezusa Pana naszego i Jego Aposto³ów oraz przez Ducha ¦wiêtego, który mu z ka¿dym dniem przypomina wszelk± prawdê [por. J 14, 26 nn], zabrania wszystkim wiernym Chrystusa, ¿eby nie odwa¿ali siê o Naj¶w. Sakramencie Eucharystii odt±d inaczej wierzyæ, nauczaæ lub w kazaniach g³osiæ, ni¿ zosta³o to okre¶lone i wyja¶nione w obecnym dekrecie.

Rozdzia³ I. Rzeczywista obecno¶æ Pana naszego Jezusa Chrystusa w Naj¶w. Sakramencie Eucharystii. - Najpierw ¶wiêty Sobór naucza oraz otwarcie i jasno wyznaje, ¿e w Boskim Sakramencie ¶w. Eucharystii po konsekracji chleba i wina Pan nasz Jezus Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy cz³owiek, znajduje siê prawdziwie, rzeczywi¶cie i substancjalnie [kan. 1] pod postaciami owych widzialnych rzeczy. Albowiem nie jest to sprzeczne, aby Zbawiciel nasz zasiada³ zawsze w niebiosach po prawicy Ojca naturalnym sposobem obecno¶ci, a mimo to by³ obecny w swojej substancji na wielu innych miejscach sposobem istnienia wprawdzie ledwo s³owami wyra¿alnym, który jednak jako dla Boga mo¿liwy mo¿emy pomy¶leæ i mocno mamy wierzyæ.

Tak bowiem jasno wyznawali wszyscy nasi Ojcowie, jacy tylko nale¿eli do prawdziwego Ko¶cio³a Chrystusowego, którzy o tym Naj¶wiêtszym Sakramencie nauczali: Podczas Ostatniej Wieczerzy Zbawiciel nasz ustanowi³ ten przedziwny sakrament, gdy pob³ogos³awiwszy chleb i wino, wyra¼nymi i jasnymi s³owami o¶wiadczy³, ¿e daje im [Aposto³om] swoje w³asne cia³o i swoj± krew. S³owa te, upamiêtnione. przez Ewangelistów [Mt 26, 26 nn; Mk 14, 22 nn; £k 22, 19 nn] i powtórzone pó¼niej przez ¶w. Paw³a [1 Kor 11, 23 nn], poniewa¿ w, my¶l Ojców maj± takie w³a¶ciwe i wyra¼ne znaczenie, [dlatego] jest nies³ychanie wielkim wystêpkiem, kiedy niektórzy uparci i przewrotni ludzie czyni± z nich fa³szywe i zmy¶lone metafory, przecz±ce prawdzie cia³a i krwi Chrystusa; czyni± to wbrew powszechnemu przekonaniu Ko¶cio³a, który, bêd±c "kolumn± i podpor± prawdy" [1 Tm 3, 15], odrzuci³ z obrzydzeniem wymys³y bezbo¿nych ludzi jako szatañskie. Przyjmuj±c z wdziêczn± pamiêci± ten. najwznio¶lejszy i najwspanialszy dar Chrystusa.

Rozdzia³ II. Okoliczno¶ci ustanowienia Naj¶wiêtszego Sakramentu. - Tak wiêc Zbawiciel nasz, maj±c odej¶æ z tego ¶wiata do Ojca, ustanowi³ Sakrament, w którym niejako wyla³ skarby swojej Boskiej mi³o¶ci ku ludziom "czyni±c pami±tkê cudów swoich" [Ps 110, 4]; nakaza³ nam przez jego spo¿ywanie czciæ "Jego pamiêæ" [1 Kor 11, 24] i "opowiadaæ Jego ¶mieræ, póki nic przyjdzie s±dziæ ¶wiat" [ib. 26]. Chcia³ za¶, by ten Sakrament by³ przyjmowany, jako duchowy pokarm dusz [Mt 26, 26], które by siê nim karmi³y i umacnia³y, ¿yj±c ¿yciem Tego, który powiedzia³: "Kto mnie po¿ywa, ¿yæ bêdzie dla mnie" [J 6, 58] i jako ¶rodek zaradczy uwalniaj±cy nas od powszednich grzechów i chroni±cy przed ciê¿kimi. Chcia³ nadto, ¿eby ten sakrament by³ zadatkiem naszej przysz³ej chwa³y i wiecznej szczê¶liwo¶ci, a wiêc i symbolem tego jednego cia³a. którego On sam jest G³ow± [1 Kor 11, 3; Ef 5, 23] i z którym chcia³ nas z³±czyæ tak ¶cis³± wiêzi± wiary, nadziei i mi³o¶ci, ¿eby¶my "wszyscy byli jednomy¶lni i nie by³o w¶ród nas roz³amów" [1 Kor 1, 10].

Rozdzia³ III. Wy¿szo¶æ Naj¶w. Sakramentu nad innymi sakramentami. - Wprawdzie Naj¶w. Eucharystia ma to wspólne z innymi sakramentami, ¿e "jest znakiem rzeczy ¶wiêtej i widzialnym wyrazem niewidzialnej ³aski" (Decr. Grat, Deconsecr. c. Sacrificium 32], to jednak jest w niej wznios³e i osobliwe, ¿e inne sakramenty dopiero wtedy wykazuj± moc u¶wiêcaj±c±, kiedy kto¶ z nich korzysta; tymczasem w Eucharystii przed jej przyjêciem jest obecny sam Sprawca u¶wiêcenia [kan. 4]. Jeszcze bowiem Aposto³owie nie otrzymali Eucharystii z rêki Pana [Mt 26, 26; Mk 14, 22], gdy im prawdziwie sam oznajmi³, ¿e cia³em Jego jest to, co im dawa³... W Ko¶ciele Bo¿ym stale wierzono, ¿e zaraz po konsekracji przebywa prawdziwe cia³o Pana naszego i prawdziwa Jego krew pod postaciami chleba i wina, razem z Jego dusz± i Bóstwem. Cia³o jest pod postaci± chleba i krew pod postaci± wina, moc± stów, ale cia³o jest te¿ pod postaci± wina, a krew pod postaci± chleba oraz dusza pod obiema postaciami na skutek tego naturalnego z³±czenia i wspó³istnienia, jakie maj± wzglêdem siebie [wszystkie] czê¶ci. Chrystusa Pana, który "powstawszy z martwych, wiêcej ju¿ nie umiera" [Rz 6, 9]. Bóstwo za¶ jest z powodu przedziwnego hipostatycznego Jego zjednoczenia z cia³em i dusz± [kan. 1 i 3]. Jest to wiêc zupe³n± prawd±, ¿e tak jedna jak druga postaæ zawiera tyle samo, co obie postacie razem. Ca³y bowiem i ca³kowity Chrystus jest pod postaci± chleba i pod ka¿d± cz±stk± tej postaci, i ca³y pod postaci± wina i pod jej cz±stkami [kan. 3].

Rozdzia³ IV. Transsubstancjacja . Poniewa¿ za¶ Chrystus, nasz Odkupiciel, powiedzia³, ¿e to, co podawa³ pod postaci± chleba, jest prawdziwie Jego cia³em, [przeto] zawsze by³o w Ko¶ciele Bo¿ym to przekonanie, które dzi¶ na nowo ten ¶wiêty Sobór wyra¿a, ¿e przez konsekracjê chleba i wina dokonywa siê przemiana ca³ej substancji chleba w substancjê cia³a Chrystusa, Pana naszego, i ca³ej substancji wina w substancjê Jego krwi. Tê przemianê trafnie i w³a¶ciwie nazwa³ ¶wiêty katolicki Ko¶ció³ przeistoczeniem [kan. 2].

Rozdzia³ V. Kult i cze¶æ tego Naj¶wiêtszego Sakramentu. - Nie ma wiêc ¿adnej mo¿liwo¶ci w±tpienia, ¿e wszyscy wierni Chrystusowi wed³ug zwyczaju stale przyjêtego w Ko¶ciele katolickim maj± temu Naj¶wiêtszemu Sakramentowi oddawaæ najwy¿szy kult adoracji (latria), który nale¿y siê prawdziwemu Bogu [kan. 6]. Nie zmniejsza obowi±zku uwielbiania to, ¿e Chrystus ustanowi³ ten Sakrament dla spo¿ywania. Wierzymy bowiem, ¿e w nim jest obecny ten sam Bóg, o którym wprowadzaj±c go na okr±g ziemi, Ojciec przedwieczny mówi: "Niech Mu pok³on oddaj± wszyscy Anio³owie Bo¿y" [Hbr 1, 6; wg Ps 96, 7], któremu upad³szy pok³onili siê Mêdrcy [Mt 2, 11], któremu i sami Aposto³owie w Galilei oddali pok³on, jak ¶wiadczy Pismo ¶w. [Mt 28,17].

O¶wiadcza te¿, ¶wiêty Sobór, ¿e nabo¿nie i w duchu g³êboko religijnym wprowadzono do Ko¶cio³a zwyczaj, a¿eby corocznie jakim¶ dniem ¶wi±tecznym czczono szczególnie uroczy¶cie ten nader wznios³y i godny uwielbienia Sakrament i ¿eby obnoszono Go w procesjach z czci± i chwa³± po ulicach i placach publicznych. Jest to bowiem ze wszech miar s³uszne, ¿e ustanowiono pewne dni, kiedy to wszyscy chrze¶cijanie w sposób szczególny i poniek±d wyj±tkowy wyra¿aj± wdziêczn± pamiêæ Panu i Odkupicielowi za tak niewymowne i prawdziwie Boskie dobrodziejstwo, przedstawiaj±ce nam zwyciêstwo i triumf Jego ¶mierci...

Rozdzia³ VI. Przechowywanie Naj¶wiêtszego Sakramentu Eucharystii i noszenie go do chorych. - Zwyczaj przechowywania ¶wiêtej Eucharystii w ¶wiêtym miejscu jest tak dawny, ¿e znano go ju¿ w okresie Nicejskiego Soboru.

Noszenie za¶ ¶wiêtej Eucharystii do chorych i w tym celu staranne przechowywanie Jej w ko¶cio³ach nie tylko jest bardzo s³uszne i rozumne, ale bywa³o nakazywane na wielu Soborach i nale¿y do najstarszych zwyczajów Ko¶cio³a katolickiego. Dlatego te¿ ¶wiêty Sobór postanowi³, ¿eby zachowaæ ten zbawienny i potrzebny zwyczaj [kan. 7].

Rozdzia³ VII. Przygotowanie potrzebne do godnego przyjmowania ¶wiêtej Eucharystii. - Je¶li nie wypada, by do jakichkolwiek ¶wiêtych czynno¶ci przystêpowano inaczej ni¿ ¶wiêcie, tu im bardziej znana jest chrze¶cijaninowi ¶wiêto¶æ i Bosko¶æ tego niebiañskiego Sakramentu, tym bardziej musi siê strzec, ¿eby do jego przyjêcia nie przystêpowaæ bez wielkiego uszanowania i ¶wiêto¶ci, zw³aszcza ¿e czytamy u Aposto³a te gro¼ne s³owa: "Kto po¿ywa i pije niegodnie, s±d sobie spo¿ywa i pije, gdy nie zwa¿a na cia³o Pañskie" [1 Kor 11, 29]. Temu wiêc, kto chce komunikowaæ, trzeba przypominaæ s³owa tego¿ Aposto³a: "Niech ka¿dy zbada samego siebie" [ib. 28].

Zwyczaj za¶ ko¶cielny orzeka, ¿e owo "badanie" dlatego jest potrzebne ¿eby nikt, bêd±c ¶wiadomym pope³nienia ciê¿kiego grzechu, nawet gdyby zdawa³o mu siê, ¿e za niego ¿a³uje, nie przystêpowa³ do ¶wiêtej Eucharystii bez poprzedniej sakramentalnej spowiedzi. Ten ¶wiêty Sobór postanawia, ¿e powinni zawsze przestrzegaæ tego wszyscy chrze¶cijanie, a tak¿e kap³ani maj±cy z urzêdu odprawiaæ Mszê ¶w., chyba ¿e braknie spowiednika. Je¶liby kap³an przynaglony potrzeb± odprawi³ Mszê ¶w. bez poprzedniej spowiedzi niech siê potem jak najprêdzej wyspowiada.

Rozdzia³ VIII. Sposób korzystania z tego przedziwnego Sakramentu. - Co za¶ dotyczy korzystania z tego ¶wiêtego Sakramentu, Ojcowie nasi s³usznie i m±drze rozró¿nili trzy sposoby jego przyjmowania. Nauczali bowiem, ¿e niektórzy, jak grzesznicy, przyjmuj± go tylko sakramentalne; inni tylko duchowo, mianowicie ci, którzy przez pragnienie "¿yw± wiar±, która dzia³a przez mi³o¶æ" [Gal 5, 6] - po¿ywaj±c ten przed³o¿ony sobie niebieski chleb, odczuwaj± jego owoc i po¿ytek. Inni jeszcze przyjmuj± i sakramentalnie, i duchowo, a s± to ci, którzy tak siê poprzednio badaj± i przysposabiaj±, ¿e do tego Bo¿ego Sto³u przystêpuj± "odziani szat± godow±" [Mt 22, 11 nn]. W sakramentalnym za¶ po¿ywaniu zawsze by³ ten zwyczaj w Ko¶ciele Bo¿ym, ¿e ¶wieccy otrzymywali komuniê od kap³anów, a kap³ani, odprawiaj±c Mszê ¶w., sami sobie jej udzielali, który to zwyczaj pochodz±cy z Tradycji Apostolskiej jak najs³uszniej powinien byæ zachowany.

Na koniec ¶wiêty Sobór ojcowskim sercem upomina, zachêca, prosi i b³aga "przez wnêtrzno¶ci mi³osierdzia Boga naszego" [£k 1, 78], ¿eby wszyscy razem i ka¿dy z osobna, nosz±cy imiê chrze¶cijan, po³±czyli siê i zjednoczyli nareszcie w tym "znaku jedno¶ci", w tej "zwi±zce mi³o¶ci" [por. ¶w. Augustyn, In Jo. tract., 26, 13 - PL 35, 1613], w tym symbolu zgody, maj±c w pamiêci tak wielki majestat i tak ogromn± mi³o¶æ Jezusa Chrystusa, Pana naszego, który umi³owan± duszê swoj± odda³ jako zap³atê za nasze zbawienie i cia³o swoje dat nam na pokarm [J 6, 48 nn]. Te wiêc tajemnice cia³a i krwi Jego niech przyjmuj± z tak± sta³o¶ci± i moc± wiary, niech w nie wierz± i cze¶æ im oddaj± z tak± pobo¿no¶ci± duszy i uwielbieniem, ¿eby ten "chleb nadprzyrodzony" [Mt 6, 11] mogli czêsto przyjmowaæ. Powinien on byæ dla nich prawdziwie ¿yciem duszy i sta³ym zdrowiem umys³u, aby "si³± jego wzmocnieni" [1 Krl 19, 8] po przebyciu drogi tego biednego pielgrzymowania zdo³ali doj¶æ do niebieskiej ojczyzny, gdzie ten sam "Chleb Anielski" [Ps 77, 25], który teraz po¿ywaj± pod ¶wiêtymi zas³onami, po¿ywaæ bêd± bez ¿adnych ju¿ zas³on.

Ale poniewa¿ nie wystarczy powiedzieæ prawdy, nie odkrywaj±c i nie zbijaj±c b³êdów, przeto ¶wiêty Sobór uzna³ za stosowne dodaæ nastêpuj±ce kanony, by wszyscy - poznawszy ju¿ katolick± prawdê - zrozumieli te¿, jakich b³êdów maj± siê wystrzegaæ i unikaæ.

Kanony

Kan. 1. Je¶li kto¶ przeczy temu, ¿e w Naj¶w. Sakramencie Eucharystii zawarte s± prawdziwie, rzeczywi¶cie i substancjalnie cia³o i krew wraz z dusz± i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a wiêc ca³y Chrystus, i twierdzi, ¿e tam jest tylko jako w znaku, obrazie lub poprzez swoj± moc - niech bêdzie wy³±czony ze spo³eczno¶ci wiernych.

Kan. 2. Je¶li kto¶ twierdzi, ¿e w Naj¶wiêtszym Sakramencie Eucharystii pozostaje substancja chleba i wina razem z cia³em i krwi± Pana naszego Jezusa Chrystusa, a [wiêc] przeczy tej przedziwnej i osobliwej przemianie ca³ej substancji chleba w cia³o i ca³ej substancji wina w krew, przy zachowaniu jedynie postaci chleba i wina, któr± to przemianê katolicki Ko¶ció³ najw³a¶ciwiej nazywa przeistoczeniem - niech bêdzie wyklêty.

Kan. 3. Je¶li kto¶ przeczy temu, ¿e w czcigodnym Sakramencie Eucharystii pod ka¿d± postaci± i w ka¿dej jej od³±czonej cz±stce zawiera siê ca³y Chrystus - n.b.w.

Kan. 4. Je¶li kto¶ twierdzi, ¿e po dokonaniu konsekracji w przedziwnym Sakramencie Eucharystii nie ma cia³a i krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa, ale tylko w chwili jego spo¿ywania, a nie przedtem i potem, i ¿e w hostiach lub cz±stkach konsekrowanych, które po Komunii przechowuje siê lub które pozosta³y, nie ma prawdziwego cia³a Pañskiego n.b.w.

Kan. 5. Je¶li kto¶ twierdzi, ¿e g³ównym owocem Naj¶wiêtszej Eucharystii jest odpuszczenie grzechów albo ¿e ona nie sprawia innych skutków - n.b.w.

Kan. 6. Je¶li kto¶ twierdzi, ¿e w ¦wiêtym Sakramencie Eucharystii nie nale¿y najwy¿szym kultem adoracji (latria) tak¿e zewnêtrznie wielbiæ Chrystusa, jednorodzonego Syna Bo¿ego, ¿e nie nale¿y dlatego Go czciæ w sposób szczególnie uroczysty, ¿e nie nale¿y Go uroczy¶cie obnosiæ w procesjach wed³ug chwalebnego i powszechnego obrzêdu i zwyczaju ¦wiêtego Ko¶cio³a, ¿e nie nale¿y Go wystawiaæ publicznie dla odbierania czci od ludu oraz ¿e Jego czciciele s± ba³wochwalcami - n.b.w.

Kan. 7. Je¶li kto¶ twierdzi, ¿e nie wolno ¦wiêtej Eucharystii przechowywaæ w ¶wiêtym miejscu, ale zaraz po konsekracji nale¿y j± koniecznie rozdaæ obecnym, i ¿e nie wolno jej uroczy¶cie nosiæ do chorych - n.b.w.

Kan. 8. Je¶li kto¶ twierdzi, ¿e Chrystusa podawanego w Eucharystii po¿ywa siê tylko duchowo, a nie sakramentalnie tak¿e i rzeczywi¶cie - n.b.w.

Kan. 9. Je¶li kto¶ przeczy temu, ¿e ka¿dy poszczególny wierny Chrystusa obojga p³ci, po doj¶ciu do u¿ywania rozumu, obowi±zany jest przynajmniej raz w roku na Wielkanoc komunikowaæ wed³ug nakazu ¶wiêtej Matki Ko¶cio³a - n.b.w.

Kan. 10. Je¶li kto¶ twierdzi, ¿e kap³anowi, gdy Mszê ¶w. odprawia, nie wolno samego siebie komunikowaæ - n.b:w.

Kan. 11. Je¶li kto¶ twierdzi, ¿e dostatecznym przygotowaniem do przyjêcia Naj¶wiêtszego Sakramentu Eucharystii jest sama wiara - n.b.w.

I aby tak wielkiego Sakramentu nie przyjmowaæ niegodnie - a wiêc ku ¶mierci i potêpieniu - ten sam ¶wiêty Sobór postanawia i o¶wiadcza, ¿e ci, którzy ¶wiadomi s± ciê¿kiego grzechu, jakkolwiek s±dziliby, ¿e za niego ¿a³uj±, o ile mog± mieæ spowiednika, powinni najpierw odbyæ sakramentaln± spowied¼. Je¶liby za¶ kto¶ odwa¿y³ siê inaczej uczyæ, g³osiæ albo uparcie twierdziæ, lub te¿ broniæ w publicznej dyskusji, tym samym - n.b.w.
 
 
WyÅ›wietl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie mo¿esz za³±czaæ plików na tym forum
Nie mo¿esz ¶ci±gaæ za³±czników na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group