Chrzest w Duchu Świętym – jak pokazuje doświadczenie – przywraca ludziom utraconą nadzieję, małżonkom świeżą miłość, osobom konsekrowanym radość ze swego powołania. Dzięki niemu wszystko zostaje odnowione, a świętość staje się realną perspektywą życia.
Jeden z dziennikarzy zapytał kiedyś kard. L. J. Suenensa, jednego z ojców soboru watykańskiego II: –Dlaczego Eminencja jest człowiekiem nadziei, mimo panującego dziś zamętu? Kardynał, niewiele zastanawiając się, odpowiedział: – Ponieważ wierzę w Ducha Świętego. Potem w swoim liście rozszerzył tę odpowiedź: „Jestem człowiekiem nadziei, nie z ludzkich względów czy dzięki wrodzonemu optymizmowi, ale po prostu dlatego, że wierzę, iż Duch Święty działa w Kościele i w świecie, czy świat o tym wie, czy nie. Jestem człowiekiem nadziei, gdyż wierzę, iż Duch Święty jest zawsze Duchem Stworzycielem, który każdego ranka udziela temu, kto Go przyjmuje, nowej wolności, daje radość i ufność. Jestem człowiekiem nadziei, gdyż wiem, że historia Kościoła to historia długa i pełna cudów Ducha Świętego”.
To szczególne świadectwo nadziei, które daje kard. Suenens jest związane z tak zwanym „chrztem w Duchu Świętym” albo „napełnieniem Duchem Świętym”, lub jeszcze inaczej „ponownym wylaniem Ducha Świętego”. Terminy te, kojarzone zwykle z Odnową w Duchu Świętym, napełniają jeszcze wielu pewnym lękiem i nieufnością, jakby na ich brzmienie zapalało się czerwone światło i pojawiał się znak ostrzegawczy: Niebezpieczne. Tymczasem chrzest w Duchu Świętym nie jest zarezerwowany dla jakiegoś jednego ruchu czy wspólnoty, ale należy do trwałego dziedzictwa Kościoła. Mówią o nim Tertulian, św. Cyryl Jerozolimski, św. Bazyli Wielki, św. Grzegorz z Nazjanzu, św. Jan Chryzostom i wielu innych ojców i pisarzy wczesnochrześcijańskich.
Chrzest w Duchu Świętym jest integralną częścią wtajemniczenia chrześcijańskiego. Obecnie, kiedy zdecydowana większość z nas przyjęła sakrament chrztu w dzieciństwie, a i bierzmowanie traktowane jest jeszcze często jako przepustka do ślubu kościelnego, powstaje wielka potrzeba niejako „nadrobienia” tego wszystkiego, co wiązało się w przeszłości i wiąże dzisiaj nierozerwalnie z przygotowaniem dorosłych do sakramentu chrztu. Sakrament chrztu (także bierzmowania i Eucharystii) jest przymierzem Boga z człowiekiem. Ze strony Boga to przymierze jest pełne, nawet jeśli Bóg zawiera je z małym dzieckiem. Natomiast ze strony człowieka domaga się ono świadomej i wolnej odpowiedzi, którą może dać dorosły człowiek.
Chrzest w Duchu Świętym jest w istocie takim wydarzeniem w życiu chrześcijanina, w którym ten świadomie otwiera się na Ducha Świętego, a Duch Święty uaktywnia łaskę sakramentu chrztu i bierzmowania, by mogła rodzić owoce. Powoduje zdecydowaną przemianę człowieka, jakby chodziło o nowe narodzenie. Niektórzy nawet liczą dni i lata swojego życia od momentu tego wydarzenia. Niekiedy nazwa się go drugim nawróceniem, które rodzi dojrzałe owoce wiary i życia chrześcijańskiego.
Co może wnieść w moje życie owo drugie nawrócenie? Dotknięty łaską uświadomię sobie, że Bóg we mnie naprawdę mieszka. Zacznę odkrywać siebie jako umiłowane dziecko Ojca Niebieskiego. Zwykle przychodzi wtedy świadomość, że potrzebuję zbawienia i chcę poddać swoje życie panowaniu Jezusa. W wylaniu się Ducha wszystko staje się łaską. On przejmuje inicjatywę w moim życiu. Mogę poznać nowy smak słowa Bożego, przestaje ono być martwą literą, a staje się żywym słowem. Kiedy w taki sposób przychodzi Duch Święty, uczy mnie prostej modlitwy, uwielbienia, umiłowania sakramentów, nowego zrozumienia spraw Bożych i ludzkich i wlewa przede wszystkim nowe zaufanie i nadzieję, o której mówił kard. Suenens. Ważnym owocem działania Ducha Świętego jest szczególnie mocne doświadczenie Kościoła. Potrzebuję wspólnoty i odczuwam jedność ze wszystkimi chrześcijanami. W związku z tym przychodzi również głębokie przynaglenie do dawania świadectwa, do ewangelizacji i do działania na rzecz jedności. Z tym nowym odkryciem Kościoła wiąże się także odczucie i pragnienie jedności ze świętymi w chwale. Zmartwychwstanie umarłych i własne zmartwychwstanie w Chrystusie staje się realne, bliskie i już w jakiś sposób zapoczątkowane, ustępuje zatem strach przed potępieniem.
Nie moĹźesz pisaÄ nowych tematĂłw Nie moĹźesz odpowiadaÄ w tematach Nie moĹźesz zmieniaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz usuwaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz gĹosowaÄ w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
FAQ
Szukaj
UĹźytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
