nasz DOM

[ZoRo]

W ten pochmurny dzien zapale w naszym DOMu sloñce, przegonie chmury...czyli? - odgadujecie, Drodzy Przyjaciele? sypne gar¶æ pere³ Niebiañskich Poezji naszego niezmordowanego Misjonarza - Ojca Zygmunta. Tak kochaæ! Tak blisko byæ Boga!...Szczê¶æ i nam w ten sposób, Bo¿e!

Piêkno Twojego przybycia

duchowe uniesienie
tanecznie
jak muzyka
jeszcze dr¿y we mnie
czujê je na ca³ym ciele
taka wielka to rado¶æ
¿e jeszcze teraz
nie mogê oddychaæ
ca³y jestem odmieniony
i ten sam ca³y
marzenia które spokojnie
dot±d ze mn± mieszka³y
zaczê³y po¶piesznie znikaæ
bo przesta³y byæ marzeniami
staj±c siê najprawdziwsz±
prawd± ¿ycia
które wskrzesi³o we mnie
piêkno Twojego przybycia

Taki naturalnie niezwyk³y

taki drogi mi jeste¶
taki bliski
w ten dzieñ uroczysty
w ten czysty poranek
w gotyckim sklepieniu ciszy
w strugach ¶wiate³ prze¼roczystych
Mocny Wielki Nie¶miertelny
taki zwyczajny
taki swojski
taki naturalnie niezwyk³y

Pozdrowienia

najserdeczniejsze pozdrowienia Panie
dla Ciebie rozsiewam
po pachn±cych maciejk±
¶cie¿kach klasztornego ogrodu
krok po kroku
wzd³u¿ p³otu z dzikich winogron
szeptem – w mrocznej altanie
zbieram je w mistyczny bukiet
który potem na o³tarzu stanie
niezauwa¿ony wprawdzie
podczas uroczystej sumy
ale Tobie mi³y - bo¶ Ty wcale
nie huczny t³umny i okropnie du¿y

Staro¶æ

postarza³y siê wprawdzie jego marzenia
o dobre kilkadziesi±t lat
ale za to w jego spojrzeniu jest wiêcej powagi
w jego dzia³aniu wiêcej skupienia
w oczekiwaniu ³agodno¶ci
w jego codzienno¶ci wiêcej zdziwienia
a w zdziwieniu coraz wiêcej wieczno¶ci

¦wiête upojenie

upoi³e¶ mnie mocnym winem
Twojego niebiañskiego chowu mój Bo¿e
tak ¿e a¿ krêci mi siê teraz w g³owie
cieszê siê ¿e mej duszy przyda³e¶ skrzyde³
mogê dziêki nim jak anio³ wzlecieæ do nieba
zanim to jednak zrobiê Panie
pozwól mi pomóc jeszcze tej kobiecie
o której ci mówi³em w wieczornym pacierzu
¿e nikogo oprócz Ciebie na tym ¶wiecie nie ma

Wiersze O.Zygmunta Kwiatkowskiego

[ElzbietaS]

U mnie tez pochmurno ale i tak samo w sercu. Wyrywam sie jak moge z tej zamknietej klatki. Dzis jak przez dziurke od klucza patrze na piekno tych wierszy.
A przeciez wiem o czym mowa
Nie pomogl nawet telefon Aniola.
Niech sie spelnia zyczenia Zosi.
Przyjdz, Panie i przydaj mej duszy skrzydel.

[EwaH]

a zatem " Przyjdz, Panie i przydaj naszym duszom skrzyde³".
Elu, serdeczno¶ci ! ewa

[ElzbietaS]

Zaczelam od tych “kobiet” z wieczornego pacierza. Lepiej.
Na bukiet nie starczy ale niechby na jedno najserdeczniejsze pozdrowienie, Panie.

Aniolom dziekuje.