Piątek, 18 WRZEŚNIA 2015
Święto św. Stanisława Kostki, zakonnika, patrona Polski
(Mdr 4,7-15)
Sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie, znajdzie odpoczynek. Starość jest czcigodna nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy: sędziwością u ludzi jest mądrość, a miarą starości - życie nieskalane. Ponieważ spodobał się Bogu, znalazł Jego miłość, i żyjąc wśród grzeszników, został przeniesiony. Zabrany został, by złość nie odmieniła jego myśli albo ułuda nie uwiodła duszy: bo urok marności przesłania dobro, a burza namiętności mąci prawy umysł. Wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasów wiele. Dusza jego podobała się Bogu, dlatego pospiesznie wyszedł spośród nieprawości. A ludzie patrzyli i nie pojmowali, ani sobie tego nie wzięli do serca, że łaska i miłosierdzie nad Jego wybranymi i nad świętymi Jego opatrzność.
lub
(1 J 2,12-17)
Piszę do was, dzieci, że dostępujecie odpuszczenia grzechów ze względu na Jego imię. Piszę do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku. Piszę do was, młodzi, że zwyciężyliście Złego. Napisałem do was, dzieci, że znacie Ojca, napisałem do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku, napisałem do was, młodzi, że jesteście mocni i że nauka Boża trwa w was, i zwyciężyliście Złego. Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie! Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia nie pochodzi od Ojca, lecz od świata. Świat zaś przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki.
(Ps 148,1-2.11-13a.13c-14)
REFREN: Chłopcy i dziewczęta, chwalcie imię Pana
Chwalcie Pana z niebios,
chwalcie Go na wysokościach.
Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie,
chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy.
Królowie ziemscy i wszystkie narody,
władcy i wszyscy sędziowie tej ziemi,
Młodzieńcy i dziewczęta,
starcy i dzieci
niech imię Pana wychwalają.
Majestat Jego ponad ziemią i niebem
i On pomnaża potęgę swego ludu.
Oto pieśń pochwalna wszystkich Jego świętych,
synów Izraela, ludu, który jest Mu bliski.
(Mt 5,8)
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
(Łk 2,41-52)
Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie. Lecz On im odpowiedział: Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.
..........................
www.mateusz.pl/czytania
Dwunastoletni Jezus daje probe dojrzałości wiary i milosci. Absolutne pierwszeństwo w Jego zyciu posiada Bog, Jego Ojciec. Swietosc Jezusa przekracza ludzkie tradycje, sady i przyzwyczajenia.
Poziom Jego świadomości religijnej pozwala Mu toczyc uczone dysputy ze znawcami Pisma. Jego matka Maryja i Jego opiekun, sw. Jozef nie rozumieli tego co do nich powiedział, ale czas Jego jeszcze nie nadszedł, dlatego powrocil do Nazaretu i „był im poddany”. Nie był to czas zmarnowany. Wprost przeciwnie, w tym jednostajnym zyciu malej osady „czynil postepy w mądrości , w latach i w lasce u Boga i u ludzi”. Dojrzewala również w wierze i milosci Maryja, „chowajac wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu”.
Opatrznosc Boza czuwa nad świętymi. Im bardziej zawierzamy się Bozej Opatrznosci i czynimy to szczerze, to znaczy szukamy i staramy się wypełnić wole Boza, tym bardziej Opatrznosc Boza nami kieruje i prowadzi nas do Pelni Zycia.
Kto w Bogu umiera, choćby zyl krotko, choćby nie dokonal wielkich dziel, jego zycie nie jest prozne. „Znajdzie odpoczynek”, to znaczy znajdzie pokoj Bozy, który jest szczesciem jakiego nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazic, gdyz tak niewyobrazalnie jest ono piekne.
Sw. Stanislaw „znalazl Jego milosc”, czyli Boga który jest Miloscia. Milosc Boza pociągnęła go na droge towarzyszenia Jezusowi na codzien, we wszystkim co przezywal. Na tym wlasnie polega prawdziwa swietosc . Każdy święty przezywa ja jednak indywidualnie, odmiennie od innych, bo kazda milosc jest niepowtarzalna.
Nie moĹźesz pisaÄ nowych tematĂłw Nie moĹźesz odpowiadaÄ w tematach Nie moĹźesz zmieniaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz usuwaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz gĹosowaÄ w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
FAQ
Szukaj
UĹźytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
