(Rz 8,12-17)
Jesteśmy, bracia, dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli według ciała. Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała - będziecie żyli. Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze! Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale.
(Ps 68,2.4.6-7.20-21)
REFREN: Bóg nasz jest Bogiem, co zbawia człowieka
Bóg wstaje i rozpraszają się Jego wrogowie,
pierzchają przed Jego obliczem ci, którzy Go nienawidzą.
A sprawiedliwi cieszą się i weselą przed Bogiem,
i rozkoszują się radością.
Ojcem dla sierot i wdów opiekunem
jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.
Bóg dom gotuje dla opuszczonych,
jeńców prowadzi ku lepszemu życiu.
Pan niech będzie przez wszystkie dni błogosławiony:
Bóg, który nas dźwiga co dzień. Zbawienie nasze
Bóg nasz jest Bogiem, który wyzwala,
Pan nas ratuje od śmierci.
(J 17,17)
Słowo Twoje, Panie, jest prawdą, uświęć nas w prawdzie.
(Łk 13,10-17)
Jezus nauczał w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować. Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy. Włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga. Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus w szabat uzdrowił, rzekł do ludu: Jest sześć dni, w których należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu! Pan mu odpowiedział: Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A tej córki Abrahama, którą szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu? Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego.
.................................
www.mateusz.pl/czytania
Chrystus demaskuje falszywa świętość która usprawiedliwia sama siebie wlasna pobożnościa formalna, która jest jednak tylko pustym formalizmem bez serca, formalizmem pozbawionym miłości.
Pomoc wyswiadczona człowiekowi, podanie mu reki gdy tego potrzebuje, przyjscie mu na ratunek , to czyn święty, który uswieca tego który go podejmuje i jest szansa świętości dla tego kto go przyjmuje, gdyz jest w tym akcie sam Bog obecny, ponieważ to On jest jedynie i w pelni SWIETY.
Jestesmy „dłużnikami ducha”, bo tedy przyszlo do nas Zbawienie i tedy prowadzi droga do niego. Duch Bozy, jest duchem Ojca, czyniącym z nas Dzieci Boze. Daje On nam wolność, odwage, zaufanie.
„Ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi”, a wiec nie ci którzy zostali ochrzczeni i o tym zapomnieli, zlekceważyli, nie dali albo nie daja się PROWADZIC DUCHOWI BOZEMU.
Rzeczywiście, trzeba uważać na zagrożenie jakim może stać się formalizm naszej pobożności.
Nawet niekoniecznie pozbawiony miłości czy bez serca, ale jednak jakoś dominujący.
Łatwiej jest spełnić pewne formalne warunki np. przystąpić do Komunii w pierwszy piątek miesiąca
(używam tego przykładu, bo sam staram się tego przestrzegać),
niż na co dzień okazywać miłość, szczególnie komuś kto nie wydaje się nam przyjazny.
Nie moĹźesz pisaÄ nowych tematĂłw Nie moĹźesz odpowiadaÄ w tematach Nie moĹźesz zmieniaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz usuwaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz gĹosowaÄ w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
FAQ
Szukaj
UĹźytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
