(2 Sm 11,1-4a.5-10a.13-17.27c)
Na początku roku, gdy królowie zwykli wychodzić na wojnę, Dawid wyprawił Joaba i swoje sługi wraz z całym Izraelem. Spustoszyli oni ziemię Ammonitów i oblegali Rabba. Dawid natomiast pozostał w Jerozolimie. Pewnego wieczora Dawid, podniósłszy się z posłania i chodząc po tarasie swego królewskiego pałacu, zobaczył z tarasu kąpiącą się kobietę. Kobieta była bardzo piękna. Dawid zasięgnął wiadomości o tej kobiecie. Powiedziano mu: To jest Batszeba, córka Eliama, żona Uriasza Chetyty. Wysłał więc Dawid posłańców, by ją sprowadzili. Kobieta ta poczęła, posłała więc, by dać znać Dawidowi: Jestem brzemienna. Wtedy Dawid wyprawił posłańca do Joaba: Przyślij do mnie Uriasza Chetytę. Joab posłał więc Uriasza do Dawida. Kiedy Uriasz do niego przyszedł, Dawid wypytywał się o powodzenie Joaba, ludu i walki. Następnie rzekł Dawid Uriaszowi: Wstąp do swojego domu i umyj sobie nogi! Uriasz opuścił pałac królewski, a za nim niesiono dar ze stołu króla. Uriasz położył się jednak u bramy pałacu królewskiego wraz ze wszystkimi sługami swojego pana, a nie poszedł do własnego domu. Przekazano wiadomość Dawidowi: Uriasz nie wstąpił do swego domu. Dawid zaprosił go, aby jadł i pił w jego obecności, aż go upoił. Wieczorem poszedł Uriasz, położył się na swym posłaniu między sługami swojego pana, a do domu swojego nie wstąpił. Następnego ranka napisał Dawid list do Joaba i posłał go za pośrednictwem Uriasza. W liście napisał: Postawcie Uriasza tam, gdzie walka będzie najbardziej zażarta, potem odstąpicie go, aby został ugodzony i zginął. Joab obejrzawszy miasto, postawił Uriasza w miejscu, o którym wiedział, że walczyli tam najsilniejsi wojownicy. Ludzie z miasta wypadli i natarli na Joaba. Byli zabici wśród ludu i sług Dawida; zginął też Uriasz Chetyta. Postępek jednak, jakiego dopuścił się Dawid, nie podobał się Panu.
(Ps 51,3-7.10-11)
REFREN: Zmiłuj się, Boże, bo jesteśmy grzeszni
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Uznaję bowiem nieprawość swoją
i grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą.
Abyś okazał się sprawiedliwy w swym wyroku
i prawy w swoim sądzie.
Oto urodziłem się obciążony winą
i jako grzesznika poczęła mnie matka.
Spraw, abym usłyszał radość i wesele,
niech się radują kości, które skruszyłeś.
Odwróć swe oblicze od moich grzechów
i zmaż wszystkie moje przewinienia.
(Mt 11,25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.
(Mk 4,26-34)
Mówił dalej: Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza się sierp, bo pora już na żniwo. Mówił jeszcze: Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu. W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli /ją/ rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.
...................................
Krolestwo Boze rosnie „samo”. Nie musimy być ciagle aktywni. Byloby to szkodliwe nawet. Trzeba umiec się powstrzymac od dzialania w określonych okresach, aby mu dac rosnac. To troche tak jak z wychowaniem dzieci. Trzeba im również dac wolność aby bawily się same, a nie caly czas programowac ich czas i organizowac im zajecia.
Nie trzeba się impresjonowac maleńkością początków. Nie przesadza to zupełnie o wielkości tego co Bog czyni.
Czlowiekowi wydaje się nieraz , ze to on jest tworca, ze on produkuje plony, tymczasem on tylko lepiej lub gorzej uczestniczy w misterium którego autorem jest Bog. Bezboznosc zawsze jest pyszna, zadufana w sobie. Taki jest wlasnie materializm który ma o sobie wysokie mniemanie tylko dlatego , ze jest ignorantem, majac bardzo powierzchowne spojrzenie na czym jest rzeczywistość i kim jest człowiek.
Kim jest Dawid? Swietym, z pierwszej, heroicznej czesci jego życiorysu, czy bandyta, który dla swojej zachcianki erotycznej skazuje na śmierć wiernego mu oficera wojskowego? Jest on i jednym i drugim i… TRZECIM, bo się nawrocil, uznal swój grzech, żałował za to co uczynil, pokutowal, a Bog mu jego grzech odpuścił .
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Odwróć swe oblicze od moich grzechów
i zmaż wszystkie moje przewinienia. (Ps 51)
Uriasz był przekonany, ze spotkalo go wyroznienie ze strony waldcy i tym bardziej chciał okazac mu wierność, nie korzystając z zadnego przywileju który był mu oferowany, pozostając w pelnej gotowości bojowej, tak jak wszyscy jego towarzysze. Nie wiedział, ze jego wierność tylko poglebia i uwypukla rozmiar zdrady jaka go spotkala. Dopelnieniem zla ze strony Dawida było polecenie mu, aby nie wiedzac o tym, doręczył wydany na siebie wyrok śmierci.
Zdrada czlowieka jest jednoczesnie zdradą Boga. Zdrada czlowieka ktorej dopuszczaja się dzisiaj dzihadysci , zabijając niwinnych ludzi, jest tym wieksza jeszcze zdrada Boga, ze czynia to pod pokrywka religii.
Zdrada Boga jest również nieludzka polityka swiatowych ośrodków wladzy, którzy skazuja cale populacje na cierpienia wojenne , śmierć i nedze w imie ich politycznych żądz.
Niestety tak sie dzieje i tak jest.
Zmiluj sie nad nami Panie w laskawosci swojej i prostuj nasze sciezki zycia. Bez Ciebie w ciemnosciach naszej ludzkiej niegodziwosci bladzimy.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Uznaję bowiem nieprawość swoją
i grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą.
Abyś okazał się sprawiedliwy w swym wyroku
i prawy w swoim sądzie.
Oto urodziłem się obciążony winą
i jako grzesznika poczęła mnie matka.
Spraw, abym usłyszał radość i wesele,
niech się radują kości, które skruszyłeś.
Odwróć swe oblicze od moich grzechów
i zmaż wszystkie moje przewinienia. ((Ps 51))
Wyrażenie skruchy i szczerego żalu, obawy i prośby o łagodną karę.
Nie moĹźesz pisaÄ nowych tematĂłw Nie moĹźesz odpowiadaÄ w tematach Nie moĹźesz zmieniaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz usuwaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz gĹosowaÄ w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
FAQ
Szukaj
UĹźytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
